Bewaerschole; Hans Overvliet – Distant Suffering XXXVII / i.d. van een gedeelde geschiedenis van beweeglijkheid

Bij binnenkomst bemerk je direct dat er iets niet klopt, de luchtvochtigheid is hoger dan je zou verwachten. Het pamflet met de zaaltekst voelt aan als een klamme theedoek. De tentoonstellingsruimte blijkt gevuld met een gigantische plas met zeewater. Een bescheiden laag zout water met eronder een nog dunnere laag zand. Aan de rechterzijde staat een rekje van bescheiden formaat. Vanaf de ingang is moeilijk te zien wat er op staat en dus ben je verplicht om het water in te stappen. Het is even zoeken naar je balans maar al snel waan je je weg door het koude water aan je voeten. Het rekje is gevuld met een hoeveelheid transparante sheets die elk een zelfde grid tonen aan grafieken. Op dat moment schalt er door de ruimte een fragment “Leave your home, Change your name, Live alone” door The National.

Daar sta je dan, midden in een grote bak met water. Geluid, geur, temperatuur, gevoel en visuele informatie. Allemaal bij elkaar is de installatie van Hans Overvliet (1952) een totaal ervaring, maar de losse onderdelen zijn elk enigmatisch. Indrukwekkend is niet het goede woord, daarvoor is het te bescheiden. Sensationeel is het wel, je voeten worden steeds kouder terwijl je naar de enigmatische verzameling grafiekjes kijkt.

“Leave your home” Ooit bedacht een amfibie om definitief het water in te ruilen voor een bestaan op de continenten. Het was onze verre gedeelde voorvader met alle andere landdieren. We komen uit het water, maar met de stijging van de zeespiegel is de angst om er te eindigen alsmaar meer dringend. Het menselijk lichaam kan niet bestaan zonder water, tegelijk is het zoute zeewater niet te drinken.

Het is goedkoper om zoet water te verschepen in plastic flesjes met de verwijzing naar Fiji, dan zout water te veranderen in zoet water en door de kraan te laten stromen. Het is wachten op de totale privatisering van het drinkwater, een absolute schaarste is niet onvermijdelijk.

Je stapt uit het water en droogt je voeten zo goed als het lukt. Met enige moeite doe je je sokken om je klamme tenen en trekt je schoenen aan. Je staat op een vaste ondergrond en loopt vol vertrouwen naar buiten.