Witzenhausen Gallery; Roland Sohier

Roland Sohier (1950) is niet de jongste meer, is inmiddels de 60 al ruim gepasseerd en heeft al jaren naam en faam met zijn tekenwerk. (zie ook All About Drawing in Schiedam hier) Maar na al die jaren begint het tekenen hem te vervelen. Vanuit het idee dat de reis belangrijker is dan de bestemming, is Sohier gaan schilderen.

Bij Witzenhausen toont hij voor het eerst de uitkomsten van die reis. Het valt direct op, het schilderen knarst en knaagt. Daarbij is de luchtige cynische humor verdwenen en heeft deze plaats gemaakt voor een minder luchtige, bijtende apocalyptische toonzetting. Zijn humor is niet volledig verdwenen maar is aanzienlijk minder vooruit geschoven. Dat heeft allicht ook te maken met het meer monumentale aura van het schilderen.

Het schilderen biedt ook meer contemplatie. Wat dat betreft is het ook niet vreemd dat het luchtige en misschien ook wel eerder vluchtige karakter van de tekeningen ontbreekt. de contemplatie van het schilderen lijkt vanuit een conceptmatig idee te ontstaan. Zijn toonzetting doet dan ook denken aan die van Morandi en in één enkel geval lijken ook de kleuren van Morandi te zijn afgeleid.

Een denkend schilderen dus.

Bij Witzenhausen toont Sohier 5 grotere werken. En eigenlijk ben ik heel benieuwd naar wat de volgende stap is, in welke richting gaat dit schilderen zich ontwikkelen? Gaat het meer naar een voorstelling of toch meer vanuit het schilderen? Nu lijkt het knarsende schilderen voort te komen uit een strijd. Het is te hopen dat het nog lang duurt voordat Sohier ook het schilderen te weinig uitdaging vindt, want het is zonde dat hij minder gaat tekenen, het zou ook erg zonde zijn als hij zou stoppen met schilderen.