![Roland Schimmel is natuurlijk bekend. Witzenhausen is niet bepaald de grootste galerie en toont slechts 3 werken. Daarvan zijn er twee het bekende schilderwerk en een ander een muurschildering met […]](https://i0.wp.com/www.lost-painters.nl/wp-content/uploads/2011/03/Roland-Schimmel-Witzhausen.jpg?resize=640%2C250 "Witzenhausen Gallery; Roland Schimmel")
Roland Schimmel is natuurlijk bekend. Witzenhausen is niet bepaald de grootste galerie en toont slechts 3 werken. Daarvan zijn er twee het bekende schilderwerk en een ander een muurschildering met een beamerprojectie. En dat laatste is een goede toevoeging aan de optische kwaliteiten van zijn werk.
Roland Schimmel
Roland Schimmel
Opmerkelijk, Schimmel vouwt zijn hoekjes buitenom. Er zijn er niet veel die dat doen. Ook opmerkelijk is dat hij de zijkanten van zijn doek wel grondt maar vervolgens geen tape op de zijkanten plakt om te voorkomen dat er verf op komt.
Roland Schimmel (detail)
Al is het soms ook gewoon totaal niet te zien waar het schilderij nu eigenlijk ophoudt.
Roland Schimmel (detail)
Hieronder dus de muurschildering met projectie, deze zorgt ervoor dat de zwarte vlek in het midden verschuift naar een diep paarse kleur en weer terug. De stoeltjes staan er niet voor niets, gaan zitten en gewoon kijken is een aanrader.
Roland Schimmel
Helaas is de tentoonstelling er al niet meer. Maar die projectie op die muurschildering, dat zou ik graag nog eens ergens zien.
He Niek, het valt me vaker op dat jullie op dit blog iets hebben met de hoekjes van doeken. Is hoekjes naar buiten ouderwets? Hoekjes naar binnen hedendaags? De zijkanten van het doek wel gronden en tapen om te voorkomen dat er verf op komt… Is de manier waarop een doek geprepareerd is een herkenningspunt van een bepaalde kwaliteit? Of is het louter interesse in de opspan-technische kant van de schilderspraktijk?
Ben benieuwd..
@MvdB, Erg goede vraag en erg goed opgelet van je, dank daarvoor.
De hoekjes zijn geen kwestie van hedendaags of ouderwets, iedere schilder heeft zo zijn eigen voorkeuren. Maar er zijn diverse manieren om de randen en hoekjes te doen. Vaak zeggen die wel iets over de mentaliteit waar we mee te maken hebben. Niet lang geleden werden doeken nog aan de zijkant geniet, tegenwoordig altijd aan de achterkant. Het is fascinerend te zien hoe sommige schilders het doek als object ook serieus nemen, of juist enkel het platte vlak beschouwen.
In die zin zou je kunnen zeggen dat een objectmatigere benadering van het schilderij neigt naar een meer hedendaagse visie. Maar dat is strikt geen oordeel en kan natuurlijk ook veranderen.
Ik zal van de week eens uitleggen hoe ik persoonlijk omga met mijn hoekjes en randen en opspannen. Dat is namelijk ook een verhaal apart en de moeite waard om te delen.
Goed plan, dan kan ik daar weer op reageren hoe ik mijn hoekjes doe, opspan en/of prepareer….
Interessant om daar een discussie over te openen, aangezien er dus verschillende zienswijzen zijn hierover.
@MvdB, mooi 😉