![Omdat we toch in Rotterdam waren voor ArtRotterdam, gaan we natuurlijk ook altijd even langs Witte de With en Tent. De titel leek ons erg de moeite waard als schilders, […]](https://i0.wp.com/www.lost-painters.nl/wp-content/uploads/2011/02/Alexandre-da-Cunha-2.jpg?resize=600%2C250 "Witte de With; Making is Thinking")
Omdat we toch in Rotterdam waren voor ArtRotterdam, gaan we natuurlijk ook altijd even langs Witte de With en Tent. De titel leek ons erg de moeite waard als schilders, want het cliché is natuurlijk dat ook schilders denken door te doen. Klinkt als een leuk concept. Ze hebben dan ook een boekje waarin het een en ander inhoudelijk wordt uitgelegd. Echt spectaculair is het niet, maar wel de moeite waard om even door te nemen.
Wilfrid Almendra , Eva Berendes , Alexandre da Cunha , Julia Dault , Daniel Dewar , Grégory Gicquel , Ane Hjort Guttu , Hedwig Houben , Teppei Kaneuji , Edgar Leciejewski , Rita McBride , William J. O’Brien , Eva Rothschild , Hans Schabus , Koki Tanaka
Making is Thinking?
De grote vraag is natuurlijk, is het maken wel denken, komt dat er uit? Natuurlijk weten we van Witte De With dat ze graag inhoudelijke tentoonstellingen maken, toch is dit net iets te veel een bij elkaar geraapte boel. De kunstenaars liggen te ver uit elkaar in vorm en er is te weinig werk per kunstenaar aanwezig om vanuit de tentoonstelling inzicht te krijgen in het denken vanuit het maken. Dat is toch wel een beetje een gemiste kans van de curatrice Zoë Gray. Daarbij is de afwerking bij sommige kunstenaars nogal een tegenvaller (zie hieronder voor toelichting). Dat betekent allemaal nog niet dat het een waardeloze tentoonstelling is. Integendeel. De ‘conceptuele ambacht’ of ‘intuïtieve industrie’ zijn toch wel ideeën die de moeite waard zijn om eens over na te denken. Het alleen simpelweg jammer dat het boekwerkje noodzakelijk is om daar echt inzicht in te krijgen. Misschien zijn het ook wel de verwachtingen die nu parten spelen. Doorgaans ligt het niveau bij Witte de With erg hoog en is het nu ietsjes minder. Toch de moeite waard om te gaan, want er is wel zeker interessant werk te zien.
Er was in elk geval (redelijk zeldzaam bij WdW) nogal wat teken- en schilderwerk. In dit geval was de hoeveelheid precies genoeg om inzicht in het denken van de maker te krijgen. Jammer dat het wel heel erg op vorm lijkt te zijn en zonder duidelijke inhoudelijke uitgesprokenheid. Maar dat kan ook liggen aan de setting en de diversiteit van het werk.
William J. O'Brien
William J. O'Brien
Bekend was het werk van Hedwig Houben, dat we in het echt hebben mogen zien. Op een beeldschermpje met ondertiteling werkt het toch aanzienlijk minder dan in het echt. Jammer, want de boodschap is zeer de moeite waard.
Hedwig Houben
Hedwig Houben
Hedwig Houben
Optisch schilderwerk is natuurlijk altijd tricky, want wat is de noodzakelijkheid van dat ene werk. Dat is lastig. Maar als daarnaast van dezelfde maker rollen karton staan, wordt het al iets duidelijker en spannender.
Julia Dault
Julia Dault
Teppei Kaneuji zou jaren hebben gewerkt aan onderstaande animatie. Bizar want, waar ik in het verleden ook nog films heb gemaakt, zo veel werk hoeft het dan ook weer niet te zijn geweest. Zijn tekeningen zijn leuker. Maar in hoeverre hier een denken uit spreekt vanuit het maken vind ik nogal twijfelachtig.
Teppei Kaneuji
Teppei Kaneuji
Alexandre da Cunha krijgt het in elk geval voor elkaar om van de meest lelijke dagelijkse voorwerpen iets te maken dat er enorm esthetisch en conceptueel uitziet. Dat kan natuurlijk ook genoeg zijn.
Alexandre Da Cunha
Alexandre Da Cunha
Ook groot en indrukwekkend en esthetisch, al vanuit een totaal andere mentaliteit, is het werk van Eva Rothschild. Die overigens ook toont dat ze in het klein topwerk kan maken.
Eva Rothschild
Eva Rothschild
De minst geslaagde werken waren die van Koki Tanaka, we hebben soortgelijk werk al beter gezien bij Ruben Kindermans en filmtechnisch zitten er ook nogal wat haken en ogen aan. De verzadiging lijkt vol open te staan. Dat doet vooral zeer aan de ogen bij de sinaasappels.
Koki Tanaka
Koki Tanaka
Ook een tegenvaller is Rita McBride, haar sculptuur is prima maar haar foto’s zijn toch wel echt jammer. Als ik pixels kan tellen denk ik toch altijd maar weer dat dat soort formele aspecten niet mogen storen. Conceptueel is het natuurlijk prima, het gaat over de pre-photoshoptijd waarin soortgelijke schaatsmallen nog dagelijks gebruikt werden door vormgevers.
Rita McBride
Rita McBride
Soms mag werk ook gewoon mooi esthetisch zijn, zonder direct inhoudelijk te zijn. Gewoon mooi kan soms ook. In het boekje worden ze genoemd als professionele amateurs, wat in hun geval blijkbaar uitstekend uitpakt.
Dewar en Gicquel
Ana Hjort Guttu heeft ergens op een academie allemaal oude vormonderzoeken opgerakeld en die gefotografeerd. Dat levert ontzettend mooie foto’s op.
Ane Hjort Guttu
Ane Hjort Guttu
Monochromen worden zo nu en dan opnieuw uitgevonden. Maar wel erg methodisch werk. Een leuk project voor tussendoor maar waar het nu echt over gaat?
Hans Schabus
Hans Schabus
Topwerk van de eerste klas, tot in de puntjes uitgewerkt met erg sterk minimaal beeld dat gaat over het atelier. We hebben van dit werk enorm genoten. Let ook op de afwerking.
Edgar Leciejewski
Edgar Leciejewski
Edgar Leciejewski (detail)
En tenslotte Eva Berendes die vooral op opmerkelijke manier een ruimte weet te vullen en vragen stelt over de realiteit van objecten, kijken we naar wanden met tegeltjes? Nee het is karton.
Eva Berendes
Eva Berendes
Nog allemaal te zien tot 1 mei, dus gaan. Vervolgens ga je nog naar Tent en Kunsthal voor de Caldic Collectie ;).
Laat een reactie achter;