Afgelopen zaterdag debuteerde Jop Vissers (1986) bij Wim van Krimpen. De week ervoor was ik nog op atelierbezoek bij Vissers (we go long way back).
Jop Vissers schildert. Het is bij hem of raak, vol geconcentreerd, scherp en gefocust, of het is wat aangeklooid. De onderwerpen die hij aanhaalt zijn vaak zo alledaags mogelijk; Tl-lichten, fietsers, aangereden wild, zijn verfbak etc etc. Deze vertaalt hij naar schilderachtige ingrepen die soms zo ver weg liggen van de aanleiding dat deze er niet meer in te herkennen zijn. Dat gebeurt bijvoorbeeld bij de Tl-lichten die aanvankelijk als een conceptueel werk aandoen, maar zodra de titel bekend is vervalt heel het conceptuele aura direct.
Het werk doet denken aan dat van Raoul de Keyser in die zin. Het zijn alledaagse onderwerpen, vaak vanuit de directe omgeving van de kunstenaar, die op schilderkunstige wijze vertaald worden. De aanleiding blijft bij de Keyser echter vaak verborgen, bij Jop Vissers geeft de titel deze weg. Ook is de schilderkunstige vertaling van een heel ander soort. Toch zijn beide vaak enorm abstract geworden en komen zo los van de realiteit.
Wat ook bijzonder is, is het materiaalgebruik van Vissers. Natuurlijk is het allang niet nieuw meer om olieverf, acrylverf, spuitbus en lak door elkaar te gebruiken. Wat ik nog nooit eerder gezien heb is het gebruik van stoepkrijt.
Dat maakt nog niet dat alle werken van Vissers erg goed zijn. Met name zijn kleinere werken zijn zeer raak en geconcentreerd. Zijn grotere werken lijken echter vaak vooral schilderkunstige ingrepen nodig te hebben om overeind te blijven. Dat maakt het geen slechte werken maar deze grote werken hebben minder concentratie dan de kleinere werken.
Dit doek heeft een groene kleur die op een foto niet te reproduceren is, prachtig fluorescerend groen.
Zijn fietsers zijn de meest realistische voorstellingen, de voorstelling is zeer prominent aanwezig in het beeld.
Erg goed tweeluik waarbij de voorstelling naar de achtergrond verdwijnt en het vooral een prachtig beeld oplevert.
Dit is een van de grotere werken van Vissers. De rode circels links onderin zijn schildertechnische ingrepen die het beeld kloppend maken. Toch hebben zijn kleinere werken zo veel concentratie dat ze dergelijke ingrepen niet nodig hebben en eigenlijk veel scherper gemaakt zijn.
Mijn persoonlijke favoriet;
Een schilder om in de gaten te houden dus. Is nog tot en met 18 februari te zien bij Wim van Krimpen te Amsterdam.
Vanmiddag gezien en nog steeds onder de indruk….! Verrassend en verfrissend werk.
Vond ik dus ook :).