Aaron van Erp (1978) schildert grote leegtes op grote doeken, met slechts enkele vegen plaatst hij een figuur, bij voorkeur in de kleur zalmroze. Het valt niet direct op, maar de figuren missen met enige regelmaat ledematen. Daar waar dat bij andere schilders direct op amputaties lijkt, blijft het bij Van Erp vanzelfsprekend. De horror zit niet in de amputaties maar de absurditeit van de situaties. Immers, hoe vaak treft men in het wild een Brandende Geile Zebra langs de snelweg?
Het mooie van deze presentatie van Van Erp is dat er ook werken op papier te zien zijn. Omdat bij schilderijen de achtergronden duidelijk geschilderd moeten worden om het wit weg te werken, mag het papier gewoon het papier blijven. Dan pas blijkt met hoe minimale middelen er op rake wijze figuren geschetst worden. Het hoeven niet per se schilderijen te zijn, de tekeningen zijn misschien nog wel absurder en meer tot de essentie waar het van Erp om te doen is dan de schilderijen.
Al is het voordeel dat de schilderijen natuurlijk wel mooi donker zijn, dat wordt bij papier dan weer lastig…
Het werk van Aaron van Erp is nog tot en met 29 december bij galerie Wim van Krimpen te Amsterdam.
Mooie tentoonstelling; aanrader:)
@Henkjan, +1
inderdaad, op papier lukt het beter !