In verband met ArtBasel en vooral met mijn eigen deelname aan Solo Project lig ik achter met het publiceren van bepaalde tentoonstellingen. Ik hoop die schade enigszins in te halen. Een van de mooiste solo presentaties die ik de afgelopen maanden trof was die van Rob Birza (1962) bij Willem Baars Projects.
Bij binnenkomst in de ruimte hangen er een stuk of 20 schilderijen. Veelal net niet vierkante formaten rondom de 1 meter. Geen heel bescheiden formaten maar groot zijn ze ook niet, gewoon lekkere schilderdoeken. Daarop staan geometrische voorstellingen. Geen patronen maar echt afbeeldingen, als een soort van diagrammen. Heel eenvoudig van opzet maar er is iets vreemds mee, de kleuren zijn anders. Met anders, ze zinderen op zichzelf. Niet omdat ze in relatie zijn tot andere kleuren zoals je bij sommige expressieve of impressionistische schilders hebt, maar zelfs als monochroom lijkt er iets aan te bewegen.
Dat Birza met eitempera werkt alleen is niet de verklaring, dat hij er iriserende pigmenten bij gebruikt wel. Toch is het geen effectbejag. Daar waar sommige surface-painters iriserende pigmenten uitbuiten om het visuele effect alleen, is het bij Birza subtiel. Je voelt welliswaar dat er iets anders is, dat de doeken een iriserende werking hebben is niet het eerste wat in je opkomt.
Over de diagram achtige beelden valt ook nog wat te zeggen. Ook daarvan zijn er veel schilders die zich met vergelijkbaar abstracties bezig houden. Toch ook hier is er iets anders dan bij anderen. Niet alleen omdat de kleuren iriserend en minder dekkend zijn dan bij die andere schilders. Ook is het niet enkel alleen een decoratieve abstractie die al dan niet een optische werking heeft. Deze beelden hebben een ruimtelijke gelaagdheid die zichzelf steeds opheffen. Net zoals dat sommige illusies van Escher dat ook hebben, maar dan vele malen subtieler. Mede hierdoor krijgen deze werken de kwaliteit dat je er niet op uit gekeken raakt. Prachtig dus.
Voor grotere afbeeldingen klik je op de foto’s, en het is dit keer aanbevolen dat te doen.
De werken zijn helaas niet meer te zien bij Willem Baars Projects te Amsterdam.
Prachtig! Fijn dat Rob weet meedoet!
Ja het zijn vreemde intrigerende schilderijen, onaards!