Kunst gaat naast beeld ook altijd over betekenis. Er is geen kunst die betekenisloos is. Iedere lijn die op papier gezet wordt geeft een zekere lading. Iedere letter, iedere veeg, iedere schram op een blok marmer of hout, alles heeft betekenis. Het ene duidelijker dan het andere.
Zo lees je nu bijvoorbeeld wat tekst in een bepaald lettertype. Opmerkelijk genoeg staan er maar weinig mensen bij stil hoeveel betekenis een lettertype kan hebben. Zo bleek uit een recent onderzoek dat teksten in het Comic Sans lettertype vaak niet erg betrouwbaar overkwamen. Het lettertype Georgia bleek dan weer juist wel heel geloofwaardig. Tekst heeft dus altijd een dubbele betekenis, niet alleen de letterlijke (het geen er te lezen is) maar ook hoe het er uit ziet. Beeld als betekenis bij een betekenis dus.
Het werk van Koen Taselaar (1986) zit vol met lijnen. Niet alleen zijn de werken enorm doorwerkt en gebeurt er daardoor heel veel, ook combineert hij teksten in zijn werk. Soms zijn deze kort, soms lang, maar vaak onderhevig aan vormgeving. Doordat er zo ontzettend veel betekenis in wordt gestopt gaat zijn wer niet alleen over betekenis, maar ook de plaatsen waar het deze doet verliezen. De teksten vervallen soms tot bijna lege decoratie. Sommige elementen zoals de schaakbordmotieven hebben een bijna strikt optische betekenis. Door al deze elementen die soms zelfs tegenstrijdig zijn te combineren ontstaan er beelden die zowel alles als niets kunnen zijn. Maar deze niets is een gevulde leegte.
Het werk van Taselaar is een ‘door de bomen het bos niet meer zien’. Je ziet de bomen en een gedeelte van een dicht bos wetende dat het een enorm bos moet zijn. En om dat bos te zien, heb je weer de andere bomen nodig van Taselaar.
Het werk van Koen Taselaar is nog tot en met 25 november uitgebreid te zien bij Vous Etes Ici te Amsterdam
Laat een reactie achter;