Ik heb veel respect voor kunstenaars die ineens besluiten iets anders te doen. Ze zijn bekend geworden met iets, maar in plaats van dat uit te melken gaan ze gewoon verder met iets anders. Dat hoeft niet dat het ‘bekende’ werk helemaal niet meer gemaakt wordt, zoals onlangs Roland Sohier zich helemaal op het schilderwerk zou gaan storten (ik heb inmiddels wel gelukkig nog nieuw tekenwerk voorbij zien komen). Het kan ook dat je het bekende werk blijft maken en er iets nieuws bij gaat doen, om jezelf uit te dagen.
Charlie Roberts (1983) is inmiddels best bekend met zeer gedetailleerde en geconcentreerde schilderwerken. Maar, maakt daarnaast nu veel rauwer, spiritueler beladen werk. Het is niet dat het ene het andere uitsluit, sterker nog, de twee passen goed bij elkaar. Toch zal het voor een achteloze bezoeker overkomen als werk van twee verschillende kunstenaars. Toch hebben beide te maken met veel concentratie en oog voor detail. Beide soorten werk vereisen contemplatie.
Ik heb er respect voor, kunstenaars hoeven geen one-trick-pony te zijn en mogen dat ook best laten zien. Charlie Roberts doet dat hier. En het beste is nog, dat het ook echt goed werk is ook.
Nog te zien tot en met 30 juni bij Vous Etes Ici te Amsterdam, aanrader.
Lijkt een beetje als Derk Thijs meets Marcel Dzama, interessant ga ik checken…
@mvdb. Ik zie die overeenkomst met Derk Thijs wel, al weet ik niet of Roberts het werk van Thijs kent. De link naar Dzama zie ik niet, zou je dat wat kunnen verduidelijken? Het is in elk geval altijd de moeite waard om bij de Weteringschans dat hoekje te doen als je er toch bent.
@Niek, woon er om de hoek, ga zeker checken..
’t Zijn allebei van die lekkere tekenaars tegen het illustratieve aan, thematisch zijn ze misschien niet echt te vergelijken maar ik zie wel overeenkomsten in hun “handschrift”. Roberts is misschien wat losser en schilderachtiger en Dzama wat minder hedendaags in z’n beeldtaal (ze verschillen elkaar zo’n 10 jaar) maar ik voel een bepaalde overeenkomst. Bijv. afgaand op die “Choppy mart” vergelijk dat eens met “Age of discord” van Dzama, ondanks verschil in gebruik van media zelfde “look en feel” althans vanaf het scherm (ondanks dat ik die Dzama vorig jaar wel in het GEM zag..vette show!).
Beetje gevoelsmatig dus….
Sowieso zelfde gallery, check http://www.richardhellergallery.com
@MvdB, Oh, zo, ja dan begrijp ik wel ongeveer wat je bedoelt.
(Galerie heeft dan in elk geval wat dat betreft de onderbuik-tonaliteit van de stal goed in orde, ook als ik er zo doorheen blader veel werk wat bij elkaar past).