Vincent van Gogh Huis; Artist-In-Residence Tessa Chaplin

Decoratie en esthetiek zijn niet bepaald begrippen met een positieve bijklank in het gebruikelijke kunstdiscours. Als er al sprake is van ‘schoonheid’ is het vaak op een ironische wijze zoals bijvoorbeeld bij Jeff Koons. Oprecht mooi kan bijna niet in de hedendaagse kunst.

Daar valt ook veel voor te zeggen. Vaak wordt schoonheid en kunst met elkaar verward en wordt de schoonheid een conservatieve bedoeling. Het schilderen van realistische bloemen is prima, maar als het daar bij blijft kun je je afvragen of er sprake is van meer dan alleen decoratieve schoonheid.

Toch is het zo dat decoratieve schoonheid en kunst wel degelijk samen kunnen gaan, hoewel het slechts zelden op een interessante wijze gebeurt. Het werk van Tessa Chaplin getuigt van die mogelijkheid waarbij een schilderend handschrift wordt ingezet om esthetische beelden tot stand te brengen. Het spanningsveld in haar werk zit dan tussen de balans van het schilderen ten opzichte van esthetiek en beelden. Het is makkelijk om iets moois te schilderen, maar laat er iemand nog maar eens langer naar kijken dan enkel te concluderen dat het mooi is. Het werk van Chaplin gaat wel degelijk verder dan slechts esthetisch, namelijk in het beeld als op zichzelf staande werkelijkheid.