Van sommige kunstenaars weet ik niet zo heel goed meer wat ik er over moet zeggen. Na ruim vier jaar nagenoeg dagelijks een stukje te schrijven kom je sommige wel vaker tegen. Anne Forest (1983) is een van die kunstenaars. Al kom je haar werk vaker tegen en komt het nog altijd vanuit die rare vreemde wereld (zie hier), toch blijven die werken steeds weer opnieuw verrassen.
De wereld van Forest is redelijk constant in het wat van haar verschijning, veelal een portret al dan niet gecombineerd met objecten of dieren. Maar vanaf dat moment wordt het een visuele freakshow.
En dat is best lekker…
Als ik galeriehouder was, zou ik Anne graag vertegenwoordigen 🙂 In de paar jaar dat ik haar nu een beetje volg, sinds Best of Graduates 2011? bij Ron Mandos, ontwikkelt ze zich constant, en wordt haar kleurgebruik fenomenaal. Misschien een beetje raar, maar ik word heel vrolijk van haar werk.
Mooi compliment Henkjan en idd, dat was 2011. En ik begrijp helemaal dat je er vrolijk van wordt, dat doe ik zelf namelijk ook steeds maar weer ;).