Soms is context alles, zonder notie van het voorafgaande, de geschiedenis, is er van het werk simpelweg niets te begrijpen. Zo was ik gisteren naar Zundert om daar te kijken naar de tentoonstelling aan de hand van een residentie bij het geboortehuis van Vincent van Gogh (Al is de residentie bij de kosterswoning en niet het geboortehuis zelf). Een schilder die weinig verdere toelichting behoeft. Door heel Brabant zijn sporen van hem te vinden. In Tilburg hangt zelfs een flink plakkaat op de plek waar hij ooit op school heeft gezeten voor een korte periode. In Zundert dus de kosterswoning waar rondom Vincent de eerste jaren van zijn leven doormaakte. Een erg mooie locatie in middle-of-nowhere van Brabant…
En dus het gastatelier waar nu dus ook werk te zien is van twee kunstenaars die een bepaalde relatie hebben met van Gogh of met het werk ervan.
De afgelopen weken heeft Loek Grootjans (1955) hier onderzoek gedaan naar sporen van Van Gogh en de context van de residentie zelf. Zo heeft hij in de tuin gegraven naar de aarde waar ook Vincent heeft gegraven in zijn eigen moestuintje. Maar ook naar de aarde waar Vincent verf mee maakte. Zo ook heeft Grootjans de waterput van het huis geopend en het Van Gogh water gebotteld. Toch is het beeld an sich niet significant veel, het lijkt een gewone fles met water. De ene iets meer troebel dan de andere. Ook toont Grootjans gipsblokken. De kennis die echter gegeven is op de A4tjes die hij altijd bij alle onderdelen van Storage for Distorted Matter maakt, geeft echter aan dat er gemummificeerde peren inzitten die Grootjans heeft opgegraven uit de tuin.
Het onderzoek van Grootjans naar Van Gogh is interessant omdat het niet zozeer in de vorm zit (de manier van schilderen van Van Gogh) maar in het fenomeen van Gogh zelf. Eerder is Grootjans al op zoek geweest in Frankrijk naar pigmenten waar van Gogh heeft geschilderd. Hij gaat dus een relatie aan met de kunstgeschiedenis en niet zozeer met het werk zelf. Zijn presentatie doet dan ook niet direct denken aan Van Gogh als schilder, maar aan hem als mens. Grootjans speelt dus echt in op de locatie en de historie zelf. De context maakt de werken dus in feitelijke zin en niet symbolische.
Hier de betonblokken met peren;
… met hier de tekst die het verklaard. Overigens, de teksten zijn kort en bondig en moeten niet gezien worden als een tekstbordje zoals bij een museum. Deze A4tjes zijn onderdeel van het werk en opgezet volgens een systeem wat Grootjans hanteert bij alle onderdelen van zijn Storage.
Ook toont Grootjans 12 aquarellen waarvan er 9 inhaken op de context van de ruimte als architectonisch gegeven.
Verder is er werk te zien van Jos Boetzkes, die duidelijk heeft gekeken naar het werk van Van Gogh. Helaas zijn de werken inwisselbaar voor elkaar en is onderscheid van beeld tot beeld minimaal. De vondst van het raam resulteert in een heel spannend en letterlijk gelaagd werk.
Dit is dus een raam met de glazen er nog in. Achter die glazen zijn aluminium platen beschilderd. Door het geheel wordt het echter een krachtig object.
De tentoonstelling is nog te zien tot en met 11 november in het van Gogh huis te Zundert. Mocht u toevallig in de omgeving van Zundert zijn is het de moeite waard te gaan kijken. Het is niet heel groot maar de wijze waarop context, kennis en beeld samengaan zijn de moeite waard.
Er stroomt weer bloed door het verleden
@Hans, volgens mij is dat altijd al zo geweest ;).
Het werk van Grootjans is inderdaad grotendeels context (de aquarellen kon ik niet zo goed plaatsen) en hij kan dit soort ‘archeologisch’ onderzoek natuurlijk overal doen (en doet dat ook), maar toch kun je je er meteen mee identificeren, het maakt je ook net een tikkeltje bewuster van de omgeving waarin je je bevindt.
@Ilja, de aquarellen verdienen misschien iets meer uitleg, maar ben bang dan feitelijke onjuistheden het web op te zetten.
Ik vind het meest opmerkelijke van Grootjans dat het werk ondanks het feit dat het overal kan, toch steeds nieuwe betekenis krijgt. Maar ook steeds interessant is en nieuwe mogelijkheden heeft. De wijze waarop hij Broodthears ving, of de pigmenten van Van Gogh, steeds totaal nieuwe manieren om zo een persoonlijke verhouding te hebben die bijna wetenschappelijk te beschrijven is. Een systeem wat zowel rationeel als persoonlijk is. Afijn, ik vind zijn werk gewoon top.
Niek, het blijft natuurlijk bij interpretatie, de jouwe in dit geval, maar ik sluit me er volledig bij aan en ben ook erg benieuwd wat Grootjans nog allemaal voor ons in petto heeft!
@Ilja, ik zal hem eens vragen wat hij nog meer op het program heeft staan ;).