Marinus Boezem (1934), bekend als een van de grondleggers van de Nederlandse delegatie conceptuele kunst. Of je het goed vind of niet, zijn invloed op het Nederlandse kunstlandschap is onweerlegbaar aanwezig.
Een aspect waarin hij verschilt met veel hedendaagse (neo-) conceptuele opvattingen, is zijn gebruik van humor. Niet zo zeer de nihilistische ironie waar veel hedendaagse kunst omheen draait, maar humor die vervolgens ook serieus te nemen is. Zijn bekendste werk, althans voor mij, ‘het be-ademen van een beeldbuis’ is naast een leuke conceptuele vondst, ook daadwerkelijk visueel en conceptueel gelaagd. Het werk was gemaakt om prime-time op de Nederlandse televisie te worden getoond, 3 minuten lang. Dat moet een prachtig gezicht zijn geweest, iemand die ineens in je huiskamer tegen je TV staat te hijgen. Het is jammer dat die context nu niet meer herhaalbaar is.
Het is nu haast ondenkbaar, ergens in de jaren ’70 vonden ze dat een goed idee. Kunstenaars de vrije hand geven om voor staatszender 3 minuten kunst te maken. In Duitsland hadden ze al een dergelijk project gehad en de reacties waren enthousiast. Anno nu zullen ze zich bij de omroepen nog wel een paar keer bedenken, wat dat wel niet aan advertentieruimte zou kosten.
Uit diezelfde reeks komt ook het bekende haardvuur van Dibbets. Beide werken zijn door miljoenen mensen gezien, geen kleine opgave in een tijd dat internet nog niet bestond.
Afijn, dat werk is nu dus te zien bij Upstream en alleen al dat werk maakt het de moeite waard om te gaan kijken. Dan heb ik de rest van het compacte retrospectief nog even buiten beschouwing gelaten. Must see.
Fragment:
Is nog tot en met 17 januari te zien bij Upstream te Amsterdam.
Laat een reactie achter;