FOAM organiseert van de 19e tot 23e (dit weekend) Unseen, een groots opgezette beurs voor fotografie. Dat fotografie als begrip breed moet worden begrepen wordt direct duidelijk aan eenieder die er overheen loopt. Kunstfotografie is er maar mondjesmaat, het merendeel zijn ‘mooie plaatjes’ en documentaire materiaal. Een veelgehoorde vraag was dan ook met welk fototoestel een werk gemaakt was. Dat is toch vreemd, bij schilders vraag je toch ook niet naar het merk olieverf en welke penseel, of bij beeldhouwers naar het merk klei? Maar in de fotografie kan dat dus blijkbaar wel. Sowieso is het vreemd om een kunstvorm op basis van medium te segmenteren. Dat fotografie een markt op zichzelf is geworden met een discours wat op totaal andere gronden gebaseerd is dan de beeldende kunst, zoals inderdaad de camera, is op zich niet erg. Helaas wordt daardoor veel fotografie inhoudsloos of is gebaseerd op de anomalie van de maatschappij (de bejaarden, outsiders en andere portretten bij eindexamens fotografie). Dat heb je al vrij snel gezien. Dat geld ook voor de beurs, ook al zijn het mooie plaatjes, na 10 portretten met rimpels heb je die wel gezien.
Unseen is een beurs die qua opzet tot in de puntjes verzorgd is. Het terrein is goed aangekleed en duidelijk is waar wat te zien is. De promotie rondom de beurs zorgt er voor dat het er redelijk druk is. Het publiek is opvallend anders dan bij de hedendaagse kunstbeurzen. De link met mode komt hier bovendrijven. Het aantal jonge vrouwelijke bezoekers ligt opvallend hoog vergeleken met een kunstbeurs. Fotografie is een ‘hip’ medium. Er zijn magazines en hele websites gevuld met fotografie die esthetisch is met een hip randje. Diezelfde soort fotografie is dan ook legio op de beurs. Ook dat heb je na een paar keer wel gezien.
Ondanks de bovenstaande kanttekeningen valt ook op hoe divers het medium is, niet alleen is er een hoop hippe middelmaat, er zijn ook echt frisse ideeën. Ook doordat de beurs internationaal van opzet is zijn er andere culturen zichtbaar. Fotografie heeft blijkbaar een rijkdom aan mogelijkheden die ook veel kanten op kan. Het is goed dat er een beurs is die zo goed bezocht wordt die ook mensen in contact brengt met die rijkdom. Juist hier komen kunstfotografie en de ‘commerciële’ fotografie samen. Iedere galerie toont totaal ander soort werk en wordt dan ook bekeken met frisse ogen. Daar zou de hedendaagse kunstwereld met haar beurzen nog best wat van kunnen leren.
Hier een beeldverslag van wat er zoal te zien was op die beurs. Of in elk geval, dingen die opvielen om diverse redenen.
Naast de beurs is ook een tentoonstelling met modefotografie door de jaren heen. Daar zitten veel grote jongens tussen (Man Ray bijvoorbeeld) maar echt boeiend is het niet, het blijft te veel modefotografie. Dat het gepresenteerd wordt is begrijpelijk want het sluit aan op het publiek. (fotograferen mocht niet, en was ook niet te doen ivm licht en glas.)
Naast de gewone beurs is er ook een speciaal stukje voor startende verzamelaars. Daar zijn een flink aantal kleinere werken te zien met een prijs van onder de 1000 euro. Een goed idee om dat gelijk te schakelen aan de grote beurs met ook exact dezelfde namen. Zo kun je toch voor een relatief klein bedrag mooie dingen in huis halen.
Morgen is de laatste dag, het kost 20 euro maar dan heb je ook voor een volle dag dingen te zien. Zeer de moeite waard.
De vraag naar ‘met welk toestel..?’ betreft ook het soort lens, en komt eerder in de buurt van het onderscheid tussen olie, tempera, e.d., dan welk merk verf of klei, denk ik. Canon levert ‘hardere’ foto’s dan Nikon of Olympus, en die zijn weer heel anders dan Hasselblad-foto’s. ‘Vroeger’ was het met merk film ook van groot belang; Kodachrome leverde beduidend andere resultaten dan met Fuji. Maar afgezien daarvan: goed en scherp commentaar (voor een schilder;), en weer een mooie serie foto’s. Dank!
Je legt wel een grote voorkeur aan de dag voor wat ik ‘fotografische beeldende kunst’ zou noemen, zoals Alexandra Leykauf, Katja Mater, Fleur van Dodewaard, Marleen Sleeuwits, Levi van Veluw, Alison Rossiter en meer. ‘Fotografische foto’s’ zoals hier Popel Coumou, Adam Jeppesen, Gunnar Smoliansky, en zeker Helena van der Kraan komen er wat bekaaider van af. Het blijft spannend te zien hoe verschillend mensen kijken! Ben benieuwd naar je verslag van Loods 6..
@Henkjan,
Inderdaad, het soort lens en vaak ook waarop de afdruk gemaakt is, al stond dat laatste meestal er wel bij. Maar het blijven nuance verschillen die er niet echt toe doen. (Geldt overigens ook voor schilderkunst waar het belang aan materiaal ook hoger is dan het er echt toe doet).
De voorkeur voor fotografische beeldende kunst is logisch, daar heb ik het meeste mee. 😉 Om het foto-fotowerk te begrijpen zou ik me toch aanzienlijk meer in het medium moeten verdiepen. Eerlijk gezegd vind ik dat een zwaktebod voor dergelijk werk, een l’art pour l’art. Dat geld niet alleen voor fotografie, dat geld ook voor videokunst, schilderkunst en beeldhouwkunst. Ongeacht het mediale aspect wordt het ook altijd een beeld. In dat beeld dient de kracht te zitten, niet het medium.
Even een weetje over het werk van Chi Peng: Dat hing op de beurs van Shanghai. Tenminste, tot de controleurs langskwamen, die de galerie verordonneerden het weg te halen, wat zij prompt deden. Te gevoelig werk voor het chinese publiek, vind de partij. http://www.theglobeandmail.com/arts/art-and-architecture/shanghai-art-show-censored-in-advance-of-party-congress/article4527823/
@Marije, Opmerkelijk. En dat terwijl dat werk helemaal zo gek niet is of zo. Tenzij ze King Kong te amerikaans vinden.