De fotowerken van Nadav Kander (1961) zijn mooi, zoals verwoesting op foto’s wel vaker mooi is. Vervallen gebouwen in desolate landschappen doen het altijd goed. De halve flat is ingestort, glas in de ramen ontbreekt. In de verte niets anders dan de lege horizon behalve iets wat een electriciteitsmast zou kunnen zijn.
Wacht even, flatgebouwen staan doorgaans niet in desolate landschappen. En die vreemde constructies in die landschappen kan ik ook niet helemaal thuisbrengen. Ze zijn allemaal duidelijk door de mens gemaakt, maar de wijze waarop ze in het landschap staan is vreemd.
Het blijken restanten van steden te zijn, waar ooit atoomproeven gedaan zijn. Hier respectievelijk beelden van twee verschillende steden in Kazachstan, van de een na de andere is een goede dag rijden met de auto. Beide hadden te maken met enorme sterfte en genetische afwijkingen. Wij weten nu wel waarom. Lange tijd hebben de steden echter officieel niet bestaan, pas recentelijk doken ze op dankzij google.
Ineens wordt duidelijk waar Kander naar opzoek was toen hij zijn foto’s maakte. Niet alleen die typische romantische schoonheid van vervallen gebouwen, maar die te positioneren in het nihilisme wat de kernloop met zich meebracht. De foto’s zijn mooi maar zeggen tegelijk “No future!”
Het werk van Nadav Kander is nog tot en met 4 januari te zien bij Torch te Amsterdam.
InderdaAD prachtig werk. Mooi geformuleerd Niek!