Wie aan Tom Claassen denkt zal zich waarschijnlijk enkele werken in de openbare ruimte herinneren. Werken die we allemaal al tal van keren voorbij hebben zien komen zoals bijvoorbeeld de gigantische olifanten bij het verkeersknooppunt net buiten Almere. Of de konijnen in Rotterdam. Zijn werk is in de openbare ruimte ruimschoots vertegenwoordigt, en juist daarom was ik zo benieuwd wat een overzichtstentoonstelling in een museum met zijn werk zou doen.
Het werk van Tom Claassen is vaak figuratief speelt met beeldhouwkundige aspecten. Daarbij word er vaak gebruik gemaakt van een speelse benadering niet alleen vormelijk maar ook zijn onderwerp keuze kun je rustig speels noemen. De plompverloren aan elkaar genaaide half ingezakte dieren balanceren vaak tussen een dier enerzijds en een zak anderzijds. En staan daar dan te staan. Zo zie ik bij aankomst bij Kade een paard staan. Een log beest, dat ongetwijfeld familie moet zijn van de boerenknol, staat daar met zijn neus rustend op de grond. Op het dak zit een konijn en tussen de bomen diversen boommannetjes. Tot dusver Tom Claassen zoals we hem kennen.
Binnen stuit ik op zandduinen die, als ik me afvraag wat dit voorstelt (en deze ene keer is dat wel een legitieme vraag! ) veranderen ze in rustig slapende leeuwen. Ook deze keer balanceert het beeld ergens tussen het materiaal en het afgebeelde waarbij het grensvlak tussen deze twee de humoristische sleutel vormt. (In deze tekst gebruik ik alle clichés ) Het spelen met de proporties, de rondingen gaat eigenlijk de hele expositie door. Waarbij er helemaal bovenin plaats is gemaakt voor de concepten en drie dimensionale schetsen. Al met al een erg toegankelijk en mooi retrospectief. Hoewel ik zijn werk voornamelijk kende uit de openbare ruimte moet ik toegeven dat het ook prima binnen de museale context genuttigd kan worden.
In de zaal op de eerste verdieping staat een compositie van bollen. waarbij de samenhang van de bollen met elkaar een fraai tafereel vormen. Dit is overigens ook het meest recente werk dat ik heb kunnen ontdekken.
Naast nieuw werk was er ook oud werk te zien.
Destijds te zien bij Fons Welters. voor diegenen die dit werk nog niet kennen, het is een aftreksel van wc kamer.
Wat ander werk;
Het enige werkje die voor mij niet hoefde;
Maar wellicht had dit iets met het behang te maken.
Al met al was het een goed uitgevoerde tentoonstelling en erg toegankelijk, wilt u nog gaan dat kan dan tot een uur of vijf morgenmiddag bij Kade te Amersfoort.
Deze blogpost geeft een mooi retrospectief van het retrospectief 🙂
’t Is fijn dat er in KaDE foto’s gemaakt mogen worden.
Toen ik laatst weer langs het grote paard kwam, buiten, dacht ik: het staat uit een haverzak te eten. Dat zie je nooit meer, paarden met haverzakken om hun nek.
@Bertie,
Dankjewel, Erik heeft er ook echt zijn best op gedaan om goede foto’s te maken. We vinden het altijd fijn als er foto’s gemaakt mogen worden. Daar zijn we KaDE en dan andere musea/instellingen waar dat mag dan altijd ook erg dankbaar voor. (goed dat je er op wijst, gaan we er voortaan extra bijzetten 🙂 zo vanzelfsprekend is dat natuurlijk niet.)
En paarden met haverzakken zie je nog wel op de manege als je ze echt wilt zien ;).
het werk van Claassen is nu te zien als onderdeel van een grote beeldhouwtentoonstelling in Amsterdam Noord: http://www.beeldhalwerk.nl
groet,
sandra