TENT; Anne Wenzel – The Opaque Palace

TENT opent na de verbouwing (de voorgevel heeft doorlopende ramen, entree is anders en Witte de With heeft nu ook een gedeelte van de benedenverdieping) met een grote solo voor Anne Wenzel (1972).

Wenzel pakt sensationeel uit met totaalinstallaties waarbij grofweg per ruimte een reeks werk te zien is. Vaak maakt ze gebruik van reeksen beelden en de plaatst ze dan ook tezamen in 1 ruimte. Door meerdere werken uit de reeks te tonen worden ze meer dan anekdotes van verval. Het werk van Wenzel is vaak op zichzelf redelijk eenvoudig van concept, bijvoorbeeld een half weggesmolten buste staat voor het verval van een politieke macht. Maar door er meerdere tegelijk te tonen wordt het beeld ook als sculpturaal object interessant los van het concept.

Het is dan ook niet vreemd dat juist de minder bedachte concepten op zichzelf kunnen staan. Al heeft dat ook te maken met simpelweg het (voor keramiek al helemaal) gigantische formaat van sommige die werken. De esthetiek van de beelden draagt het werk prima zonder dat het een boodschap of concept probeert over te brengen. In die werken tonen de sculpturale kwaliteiten van Wenzel zich het best. Denk aan de grote kroonluchter en het op Grien gebaseerde sculptuur.

De ingrepen van Wenzel op de wanden (het bladgoud en de schilderingen) geven extra sfeer die de beelden niet nodig hebben, maar de ruimte als geheel minder een white cube maken en zo de beelden meer in context komen.

Wenzel toont zich met deze presentatie een waardige opener te zijn voor de verbouwde tent.