Marie Aly (1980) studeerde in 2010 af aan De Ateliers en is sindsdien goed bezig. Nu dus een solo bij TegenBoschvanVreden. Het eerste wat direct opvalt is het gigantische (niet eens op de foto passende) doek ‘Never Touch an Icon’. Opvallend genoeg denk ik daar Lemmy van Motorhead in te herkennen, een man die toch als icoon bestempeld wordt in bepaalde kringen.
In elk geval zijn er olieverfschilderijen te zien op verschillende formaten. Die verschillende formaten doen het goed. Doordat de grote werken kolossaal zijn, krijgen juist die kleine werken als accent veel meer betekenis en relevantie.
Het werk doet in eerste instantie vooral heel hip en oppervlakkig aan; lekkere kleuren, figuratief werk met vervorming zodat het toch geen foto is. Maar toch zitten er meerdere lagen in de werken, niet zo zeer in de betekenis maar in de verf en kleur. Door de gelaagdheid in kleuren worden de beelden vooral schildertechnisch boeiend; de kleuren en de glaceringen. Het wringt, het vloekt en het suddert met elkaar.
Alleen vraag ik me wel af, wat moet je met een doek van 6 meter breed?
Het gigantische werk, met links net naast die blanke rug dus Lemmy van Motorhead.
Deze werken waren een poos terug in De Fabriek te Eindhoven te zien, toen nog zonder omlijsting. Dat scheelt veel.
Is nog tot en met 25 februari te zien bij TegenBoschvanVreden.
Krachtig werk, en heftig. Weet nog niet of ik het mooi vind, maar met de kwaliteit zit het wel goed.
Je moet er van houden. Net als lasagne en Chinees.