Het picturale is een diepte, het schilderachtige is een oppervlakte. Die twee combineren is bijna op voorhand vragen om problemen. Han Klinkhamer combineert die twee elementen echter wel. Het zijn allemaal landschappen. Wie vluchtig kijkt ziet ook enkel en alleen de landschappen. De horizon en het kleurgebruik suggereren de picturale kwaliteiten, de diepte. In de verte zien we een dorpje, waar de aarde je als toeschouwer langzaam maar zeker heen leidt.
Maar als je beter kijkt, dan zie je dat het landschap er helemaal niet is, of beter gezegd, die diepte is er niet. Als je beter kijkt zie je dikke klodders verf, bij voorkeur in dat dorpje wat zo vreemd genoeg niet vaag en ver weg lijkt, maar juist erg dichtbij. Ook blijken er nogal wat kleurlagen onder het wit te zitten, zo vaag en ver weg is het dus niet.
Het werk van Klinkhamer is wat dat betreft een combinatie van een paradoxale entiteiten van de schilderkunst, de ruimtelijkheid en de materie van de verf.
Is nog te zien bij Studio van Dusseldorp te Tilburg tot en met 5 mei.
!!!