Stroom; Luc Deleu / TOP office

Een tentoonstelling die beeldend zo helder is dat tekst en bordjes totaal overbodig zijn, dat vind ik vaak wel aangenaam. Nu, dat is bij Luc Deleu (1944) bij Stroom in elk geval niet aan de orde.

Voor wie totaal nietsvermoedend de ruimte binnentreed is de tentoonstelling weinig inzichtelijk. Er staan enkele globes, kaarten, maquettes (zowel grote als kleine), een aantal prints, een soort legenda en een videopresentatie. Dat het over architectuur gaat is duidelijk, en dat het recentelijk van datum is ook. Verder is het allemaal niet direct duidelijk waar het heen moet.

Voor inzicht in de tentoonstelling is het boekje wat je bij binnenkomst krijgt noodzakelijk en misschien ook wel belangrijker dan de presentatie zelf. Het werk (wat zowel architectonisch als kunstzinnig te beschouwen is) van Luc Deleu en TOP Office is vooral een wijze van benaderen. Hij beschouwd niet de mens als de maat van alle dingen, maar de aarde (Orbanisme). De aarde als ruimtevoertuig waar wij op leven, daar moet alles gebeuren. We hebben niets meer en niets minder dan de aarde en dus moeten we daar zorg voor dragen op een zo verantwoorde manier. Niet alleen voor vandaag maar ook voor de komende tijd.

Een belangrijk onderdeel van die visie is dat de aarde als totaal beschouwt wordt. Niet alleen alle leven en alle planten maar ook de zee en de aarde in haar astronomische context. Zoals ik al zei, als een ruimteschip. Alle rotzooi die we niet op aarde kwijt kunnen moeten we niet begraven in de aarde, maar de ruimte in schieten. Dat een derde van de wereld ondervoed is betekend dat we ook efficienter moeten omgaan met voedsel. Waarom niet op zee wonen om het overbevolkingsprobleem op te lossen? En meer van dat soort enorm heldere inzichten. Niet alles is nu even haalbaar maar wie weet wat de toekomst ons brengt.

De tentoonstelling zelf functioneert zelf dan ook vooral ter illustratie van die visie. Maar, zonder dat deze te plat wordt is het ook een concretisering van die visie. Verder lezen kan met een interview van Hilde van Canneyt hier. Vooral de visie is interessant en waarschijnlijk voor mensen die iets doen met ruimte of architectuur verplichte kost.