Stigter van Doesburg; Saskia Olde Wolbers – Yes, These Eyes Are The Windows

Erg lang heeft hij er niet gezeten. Lange tijd was het zelfs de vraag of het wel de juiste plek was. Nu is het bijna een soort bedevaartsoort geworden, net zoals Nuenen en ook Zundert dat lot nu vergaan. Vincent van Gogh zat toen hij een jaartje of 19 was een jaar in Londen en werkte bij een kunsthandel. Niet met veel succes, naar het schijnt gedroeg hij zich zo vreemd dat ze hem na een jaar weer terug stuurden.

Omdat een postbode tijdens de grote staking in 1969 zich verveelde en op zoek ging naar de juiste plek waar Van Gogh gewoond moest hebben. Hij kwam er achter dat het specifieke adres nummer 87 moest zijn en werd er in 1973 een plakkaat op de deur gehangen. Een tekening die van Van Gogh zou zijn was één van de bewijzen.

Saskia Olde Wolbers (1971) maakte een werk op locatie voor het inmiddels bouwvallige adres. In 2012 werd het voor een half miljoen gekocht door een Chinese liefhebber. Het geld om een echt werk te kopen had hij niet, het huis was maar een schijntje. In de tussentijd stond het huis al decennia stof te happen. Nu is er voor ons een film te zien die over dat huis gaat van haar hand. De exacte relatie tussen dit en de installatie die ze in het huis maakte is mij niet bekend.

Welke delen fictie zijn en welke niet is mij een raadsel maar dat doet er ook niet toe. Het geheel wordt verteld vanuit de positie van het huis zelf en weet eigenlijk vanaf het begin al direct te boeien. Shots van het pand worden afgewisseld met de bekende Olde Wolbers beelden waarvan er ook twee fragmenten in de galerie te zien zijn. Het geheel is een film die zowel als een les kunstgeschiedenis, een documentaire maar ook als kunstwerk weet het verhaal je mee te sleuren.

De film duurt blijkbaar 18 minuten. Ik heb hem zeker twee keer gezien…