Op de academie had ik ooit een docent die zei “al ga ik maar op het atelier een kopje koffie drinken, dan heb ik al iets gedaan.” Als het komen opdagen al de helft van de strijd is, is dan die actie ook al de helft van het daadwerkelijke werk? Hoeveel werk moet je verrichten om een werk te maken? Of misschien nog beter, vanaf welke handeling is er werk? Is een enkele handeling, of het residu ervan, al werk? En als je de handelingen dan weer weglaat, is er dan nog wel werk?
Peggy Franck (1978) lijkt met haar werk de grenzen van werk op te zoeken. Uiteraard, we zien in de galerie een hoop werken met titel en al. Sommige objecten zijn ready-made zoals de polyethylene platen, sommige hebben een aantal ingrepen zoals de stoelen, sommige werken lijken op schilderijen maar zijn in feite prints op tapijt.
Als ingrepen ‘werk’ zijn, is de vervolgvraag uiteraard wat de betekenis daarvan is. Een handeling zelf is simpelweg dat, een handeling. Zoals er goede daden en slechte kunstwerken zijn, zijn er eveneens goede en slechte daden. Het beginnen van de handeling is het halve werk, is een ‘goede handeling’ dan een ‘goed werk’?
Voor wie houdt van houvast, een inzichtelijke tentoonstelling, is bij Franck aan het verkeerde adres. Ze bevestigd niets, ze stelt juist alles in twijfel met haar werk. Wat het werk is, dat is de vraag. En die vraag, die wordt misschien nog veel te weinig gesteld. Niet vanwege het wat iets is, maar vanwege wat iets zou kunnen zijn. Het potentieel dus.
Laat een reactie achter;