Ik weet niet hoe er onder fotografen naar het werk van Elspeth Diederix (1971) gekeken wordt, maar het werk heeft een veel meer persoonlijke beeldtaal dan de meeste fotografen en overstijgt de anekdotische schoonheid van het moment. Veel fotografen ontlenen hun kwaliteit aan een technisch mooie foto, terwijl Diederix een situatie opbouwt en die vastlegt zoals een schilder dat ook zou doen, maar dan met behulp van fotografie. Zelfs nu ze haar bekende effecten in de materialen zoals flesjes en plastic zakken achterwege laat is haar kenmerkende clair-obscur en esthetische voorkeur zo overduidelijk het werk van Diederix, dat dat wel een kenmerk van haar kwaliteit als fotograaf moet zijn.
Ik bedoel, noem nog maar eens iemand die zulke foto’s maakt zonder dat afgekeken te hebben van Diederix?
Wel weer bloemetjes…
Rinko Kawauchi