Aukje Koks (1977) speelde al eerder met illusie en waarheid (wat is een schilderij, wat is een fysiek object) maar met haar tweede solo bij Stigter van Doesburg stopt ze deze elementen samen tot een geheel. Waar eerst de objecten of schilderkunstig, of fysiek waren, wordt het nu een illusie van een object of een schilderkunstige ingreep. Door een illusionistisch geschilderd object te herhalen tot het feitelijk tot verf vervalt is het feitelijke object ook niet meer nodig om die spanning te tonen. De daadwerkelijk fysieke objecten zijn er wel, maar zijn dan meer dan eerst de poëzie van de voorwerpen. Ze had ze ook kunnen schilderen, maar als de voorwerpen voldoende zijn, waarom zou je die dan nog schilderen?
Verder kan ik er dit keer vrij kort over zijn, het zijn erg kundig gemaakte schilderijen waarin ze heel vrij omgaat met het gene dat ze schildert.
De tentoonstelling met het werk van Aukje Koks is nog tot en met 4 januari te zien bij Stigter van Doesburg te Amsterdam.
Aardig werk; vond vooral de zepen objecten en haar spelen met kragen en dassen spannend.