Stedelijk Museum Schiedam; Evi Vingerling

Je kunt naar de foto’s kijken en denken een idee te krijgen van de schilderijen van Evi Vingerling (1979) maar echt recht doe ik de beelden hier niet.

De werken zijn beeldend enorm krachtig, ze balanceren op het randje van soms net wel en soms net geen voorstelling. Ze bestaan allemaal uit twee kleuren of twee gradaties van een zelfde waarde. Door het gebruik van verschillende verf (gouache en arcylverf) gebeurt er echter iets wat met een fototoestel niet te zien is, maar met het oog wel. De materie speelt een heel subtiele maar evidente rol. Sommige delen van werken lijken bijna lyrisch geschilderd, de toetsen zwieren losjes over het doek. De beelden lijken toch nergens willekeurig, alsof alles precies zo is als het moet zijn. Poetisch is een passend woord maar ook heel krachtig in hun zachtheid. Mooie werken dus, zowel esthetisch als inhoudelijk. Inhoudelijk, want de beelden gaan over dat moment dat beeld omslaat in een beeld. Wanneer wordt een schilderij een beeld en kijk je dan naar het schilderij of het beeld? Ik gok op het schilderij.

Zoals ik al zei, op de foto blijft van dat beeld weinig van over. Een fotoverslag volgt maar een bezoek aan het museum is zeer aan te bevelen.