Morgen opent het Stedelijk met het retrospectief van Mike Kelley (1954-2012), volgens het museum “een van de meest invloedrijke kunstenaars van zijn generatie”. Of hij daadwerkelijk zoveel invloed heeft gehad weet ik niet, maar dat het een opvallend sterke en veelzijdige kunstenaar was, dat is overduidelijk aan de hand van de presentatie in het museum.
Het Stedelijk heeft zijn nieuwe ruimtes volgepropt met maar liefst 200 werken van Kelley. Dat is een enorme hoeveelheid maar eigenlijk past dat juist goed bij Kelley die zelf ook duidelijk worstelde met de overvloedige beeldcultuur. Hij bewerkte, manipuleerde en transformeerde onderdelen uit de massamedia zoals kranten maar ook sieraden en iconen uit die cultuur. Dat doet hij overal zeer behendig en helder, nergens is hij lui of slordig geweest. Ondanks de rauwheid die het werk vertegenwoordigt is de precisie ook daar waar die zijn moet.
De presentatie is chronologisch ingedeeld, dat is voor sommigen aangenaam om dingen in het tijdsbeeld te plaatsen, voor het werk maakt het niet zo heel veel uit waar je begint. Een duidelijk onderscheid is er wel met de onder- (waar hoofdzakelijk het oudere werk is) en de bovenverdieping (waar vooral het recentere werk te zien is). De benedenverdieping lijkt meer een opeenvolging van werken, zowel losse als grotere installaties. Op de bovenverdieping zijn enkele grotere projecten die qua vorm dicht bij elkaar liggen en zo ook meer als één geheel functioneren.
Het oudere werk is opvallend veel werk wat plat is, schilderijen, tekeningen, doeken en later ook foto’s. Toch is er sprake van een soort installatie waarin die werken verschijnen. Het is duidelijk dat er een engagement is met de cultuur die zowel beeldend is als in zekere zin politiek. Er wordt niet alleen naar de beeldcultuur verwezen maar ook naar de gevolgen daarvan en vooral de wrange gevolgen ervan. Verwijzingen naar geschiedenis zijn dan ook niet afwezig. Die politiek heeft vooral betrekking op maatschappelijke morele kwesties en niet zo zeer in bestuurlijke zin. Hij neemt geen positie in maar stelt vragen naar de positie van de mens in relatie tot kunst of die beeldcultuur zoals bijvoorbeeld bij Pay for Your Pleasure.
Het recentere werk valt op in zijn hedendaagse uitvoering, veel nieuwe media die allemaal tot in de puntjes verzorgd zijn. Het gaat niet zo zeer om Kelley zelf (wat je bij vroeger werk soms nog wel zou kunnen vermoeden) maar de positie van het individu, die hij ook zelf kan zijn, tegenover de beeldcultuur met alle regressie die daarbij komt kijken. De hysterie komt dan ook regelmatig om de hoek kijken. Bij de installatie Day is Done wordt de bezoeker door de veelheid aan beelden en geluiden zelfs fysiek meegetrokken door de krijsende vrouwen in de video’s.
Of Mike Kelley dan een van de invloedrijkste kunstenaars is van zijn generatie weet ik nog altijd niet, maar als dat het geval is, verbaast het me niets. Het is een krachtige tentoonstelling die een helder beeld geeft waar Kelley zich mee bezig hield, en dat heeft hij overduidelijk verdiend.
Hier verder een beeldverslag met zo nu en dan kleine aantekeningen;
Dit is het werk waarvan ik zelf Kelley vooral ken, de platenhoes en boekje van Sonic Youth’s Dirty. Kelly zat zelf overigens in de invloedrijke band Destroy All Monsters waarvan ook op de trap fragmenten te horen waren.
Een opvallend hedendaags aandoend werk wat toch echt al 30 jaar oud is.
Het enorm indrukwekkende werk ‘Day is Done’ wat nog chaotischer is dan deze foto’s doen vermoeden. Toch linken alle werken naar elkaar door herhalende elementen en personen of associaties.
Ook is in dit werk te zien hoe Kelley onderdelen van de massacultuur (links) in zijn eigen werk annexeert (links)
Humor is ook een belangrijk aspect in zijn werk, een naargeestige vorm maar toch evident.
Een van de recentere werken, op de andere zijde zijn 3 beeldschermen te zien die horizontaal in kleuren verschuiven.
Kelley kon ook overweg met kleur;
Een van de topwerken die er te zien is (de rede waarom is te achterhalen via de materialen waar het werk van gemaakt is)
Afbeeldingen uit geschiedenisboeken worden gebanaliseerd, maar wel op een scherpe manier.
Verwijzing naar Calder;
De tentoonstelling is vanaf morgen te zien bij het Stedelijk en dan heb je nog tot 1 april de tijd. Goed te doen dus en zeker de moeite waard.
WOW!
Je biedt meer info dan M, en daar ben ik blij mee. Aansporing om snel te gaan kijken. Dank!
P.S. Heb je special van de NRC van 13.12.12 gezien? Propaganda, maar wel goed.
@Henkjan, Dank dank, M heeft natuurlijk wel een iets andere agenda dan ik dus neem het ze niet kwalijk. NRC heb ik niet gezien, mocht je tijd en mogelijkheid hebben is een PDF weer zeer gewaardeerd ;).
Mooi verslag! Ik weet nog niet zo goed wat ik van t werk vind; bij vlagen intrigerend..Dus toch maar live gaan bezichtigen..
@Erik, Ik denk inderdaad dat je dan gewoon even moet gaan kijken. Met name de meer installatie-achtige werken komen op de foto’s totaal niet over.
Mooi….. erg divers…….een mooie aansporing om te gaan kijken…….
@Mirjan, dan wens ik je alvast veel plezier.
Vandaag wezen kijken, mooie overzichtstentoonstelling!
@Jonathan, Ja toch 🙂
Hij leefde al in een andere wereld een wereld van hierna daar is hij in verder gegaan , is duidelijk te zien in het niet waarneembare volgens onze werelijke concepsies, maar gewoon verder dan alles wat hier is ,gecmobineerd met een veelzijdig talent van technieken en vakmanschap gecondoleerd maar leef verder ergens waar jii al was,maar mischien altijd al geweest was.
@Pol, dank voor de mooie woorden.