Jeff Wall (1946) is een fotograaf die vanaf eind jaren ’70 furore maakte met grote ge-ensceneerde lichtboxen. Op dit moment in het Stedelijk is daar een grote solo te zien met werk vanaf 1996 waar hij van de grote reclame boxen tijdelijk overstapte op grote zwart-wit prints die zich meer in de sfeer van documentaires bevinden en zo de gelaagdheid tussen echt en gespeeld verder opbouwen. Resultaat blijft toch vooral veel gigantische grote prints.
Ook vanuit De Pont komt een bruikleen, maar ze zijn een van de beste werken van Jeff Wall vergeten. Dat hangt namelijk zo lang als ik mij kan herinneren in een klein gangetje naast een trap. De foto uit 1995 is 40 bij 46cm en daarmee alles behalve groot. Een klein en intiem beeld van een wastafeltje. Ik weet niet zeker of dat beeld zo opgezet is of zo gevonden, al vermoedt ik dat hij het wel zo gecomponeerd heeft. De wastafel bij mijn atelier ziet er soms ook ongeveer zo uit. Het is een klein maar ook nederig beeld, het is alles behalve gelikt.
Jeff Wall lijkt in het Stedelijk (op als ik het goed gezien heb 1 uitzondering na) enkel grote lappen te maken, met veel licht en super gecontroleerde foto’s. Dat is prachtig en verdient hij ook alle lof voor. Maar juist die ene foto uit 1995 zet heel zijn oeuvre in perspectief. Ook in kleine gebaren weet hij veel impact te maken.
De solo bij het Stedelijk kan het werk met gemak dragen en met name de grote zaal aan het einde van de oude trap maakt een verpletterende indruk. Wall is het medium duidelijk volledig meester en dat laat hij zien ook. Niets is aan het toeval overgelaten (terwijl je dat niet altijd ziet). Ook sommige eenvoudige beelden zijn tot in de kleinste details bedacht en aangepast.
Maar toch, dat ene kleine werkje in de Pont, dat maakte eigenlijk meer indruk op me. Zeker nu ik die grote beelden heb gezien.
Het werk van Jeff Wall is nog tot en met 3 augustus te zien bij het Stedelijk Museum te Amsterdam. En daarna zult u naar De Pont in Tilburg moeten.
“En daarna zult u naar De Pont in Tilburg moeten, het enige museum in Nederland dat werk van Jeff Wall heeft nota bene.”
Nou boijmans heeft Dead troops dont talk, een knettergrote lichtbak en children: een x-tal ronde fotokes van kinderkopjes.
Op de kop van Zuid werk in de openbare ruimte van jeff Wall, lost luggage.
Maar idd dat zeepje bij de Pont daar kunnen we niet over uit.
http://trendbeheer.com/2007/02/25/jeff-wall/
Lost luggage: http://nl.wikipedia.org/wiki/Lost_luggage_depot
Children
http://www.boijmans.nl/nl/7/kalender/calendaritem/1091/jeff-wall
@JB, Dan een misvatting van mijn zijde, ik meen me een bericht te herinneren naar aanleiding van de solo bij het Stedelijk waarbij de Pont als enige werd aangehaald dat ze werk van Jeff Wall in collectie hadden (Het Stedelijk zou nog altijd niets hebben kunnen aankopen). Maar gecorrigeerd, dank voor de alertheid :).
Ik hoorde dat Boymans “Dead Troops Talk” (juist wèl dus) niet meer vertonen i.v.m. kwetsbare kinderzieltjes. Op de tentoonstelling in het Stedelijk hangt een tweede wasbak: ook Diagonal geheten, iets minder mooi dan die van de Pont, maar toch. En er zijn meer “kleintjes” : die voet van een boom met afgeknipte takjes, de met regen volgelopen koffer (die je zelf laat zien), de print “After Spring Snow”. Nog maar even terug, dus! Heel veel dank trouwens voor de prachtige foto’s. Zoals altijd met een klein randje context – dat maakt nèt het verschil!
@Everdien, Je hebt gelijk, ze zijn er wel degelijk. Maar naar mijn mening raken ze toch echt ondergesneeuwd tussen die grote joekels.
En dank voro het compliment :), fijn te horen dat het gewaardeerd wordt.