Op uitnodiging van Just en natuurlijk omdat het fijn is nieuwe plekken te vinden waar ook kunst te zien is, ben ik naar Station Rotterdam Noord gegaan.
Het is een ruimte die allesbehalve praktisch is om schilderwerk te presenteren. De ruimte is nagenoeg helemaal bedekt met ramen. Het ene venster kijkt zelfs nog uit op het perron. Ooit is het een treinstation geweest, nu ligt het er enkel nog aan vast. Dat maakt het ook wel een ruimte met een context, die beperkingen bieden mogelijkheden.
Quist toont enkele werken, niets te veel. Als je de trap oploopt kom je eerst twee kleinere werken tegen. Het ene is een zwarte spiegel, het andere een geel doek met diverse hoeken. Eenmaal verder de trap oplopend kijk je direct tegen een gele banner aan en links daarachter twee werken. Om de hoek, links van de trap, tref je drie werken aan. Op de linkerwand met vensters is op een zuil een subtiel werk van glas geplaatst. In een van de vensterbanken ligt een plaatje met een parelmoer effect er op.
Er gebeurt veel tussen de werken in. Ze liggen allemaal dermate ver van elkaar af in formele zin dat bijna onduidbaar is waar je naar kijkt. Met als gevolg dat je continue heen en weer blijft lopen om te kijken hoe dingen zich tot elkaar verhouden. Dat deed Just al eerder door spiegels toe te passen. Nu doet hij dat zonder spiegels. Steeds verschijnt het ene werk in het licht van het andere. De wijze waarop het werk gepresenteerd wordt is dan misschien nog wel belangrijker dan het daadwerkelijke werk zelf. Want de beelden verhouden zich ook heel specifiek tot de ruimte. Zo zijn de twee kleine vensters onderdeel van de presentatie geworden.
Interessante samenkomst van ruimte en het werk. Klein maar groot genoeg.
Is nog te zien tot en met 16 september (met afsluiting) op Station Rotterdam Noord. Open op afspraak en te zien vanaf het perron. Meer informatie hier.
Tekst geschreven door Miriam van Ommeren over mijn werk.
http://www.justquist.nl/about/text/
@Just, Mooie tekst ook.
zeker