This Is Where We Should Start Feeling At Home

Maastricht is het Berlijn van Nederland. Niet als hoofdstad maar als sfeer voor de kunstsector aldaar. Er gebeurt stiekem veel, stiekem veel kunstenaars en stiekem veel kleine initiatieven met veel energie en overtuiging. Natuurlijk maakt dat nog geen Berlijn, maar de anti-kraak en leegstand panden zijn eveneens rijkelijk aanwezig. Waarmee de undergroundsfeer gegarandeerd aanwezig is. (En ze spreken er natuurlijk ook Duits, maar dat is een ander verhaal.)

Zo opende gisteren het tijdelijke initiatief ‘This Is Where We Should Start Feeling At Home‘. Een kleine twintig jonge bijna en recent afgestudeerde kunstenaars had er een tijd lang hun atelier en mocht van de vastgoedhouder in de laatste dagen dat de flats zouden staan uitpakken met een tentoonstelling. Dat doen ze dan ook met vooral veel installatie-achtige werken met heldere statements en passende werken die spelen met de sensatie. Dat wordt gedaan met geluid, in een van de ruimtes moet een flinke subwoofer staan die een diepe brom door het halve pand stuurt (van Michael Birmanns), met verlichting (zoals het werk van Susan Zwambag en Kim Reijntjens) of met eventueel levensgevaar voor de bezoeker (het werk van Arek Laskowski). De ruimtes lenen zich ook voor dergelijk werk, ondanks dat ze veelal aan de kleine kant zijn, natuurlijk hebben ze ook het geluk dat de ruimtes des noods onherstelbaar beschadigd mogen raken. Die rauwe maar energieke sfeer zit er goed in. Op de website staat dat dit de eerste reeks is, ben benieuwd naar de volgende edities.

Voor grotere afbeeldingen klik je op de foto’s