SMAK; Koen Theys – Home-Made Victories

Per minuut wordt er meer dan 100 uur aan beeldmateriaal geupload op Youtube. Wie verwacht dat al die filmpjes een enorme toevoeging zullen zijn op het geheel zullen bedrogen uitkomen. Veel is hetzelfde. Koen Theys (1963) weet wel raad met die problematiek en laat zien hoe vaak bijvoorbeeld The Final Countdown van Europe wel niet gespeeld wordt op YouTube, in elk geval genoeg om een uur mee te vullen. Natuurlijk is dat merendeel van de tijd niet om aan te horen…

Hoe onderscheid de massa zich van het individu. Dat lijkt een vraag te zijn die centraal staat in het recentere werk van Theys. Al die duizenden filmpjes die allemaal hetzelfde en ook net iets anders zijn. Dat klinkt heel banaal en dat is het ook. Maar niet alleen in die Youtube filmpjes is dat aan de orde, in zekere zin gebeurt het op alle vlakken in de maatschappij. Theys maakt dat met veel ironie duidelijk in zijn werk.

Een goed ander voorbeeld is ‘Last Man Walking’ waarbij computer geanimeerde mensfiguren klappen voor dezelfde mensfiguurtjes die een paar minuten eerder voor hun klapte. De grijze massa die de grijze massa eert, achterna loopt en weer zichzelf eert. Alles in de waan van het moment, de waan van de dag.

Met die massa’s en de digitale beeldtechnieken heeft het bij vlagen ook iets weg van propaganda. Niet alleen soms letterlijk met de verwijzing naar oa Hitler maar juist in de beangstigende hoeveelheden en de manipuatiemogelijkheden ervan. In de Westerse cultuur is het individualisme het hoogste goed geworden maar ook direct haar valkuil. Wie kijkt op YouTube ziet dat er veel hetzelfde blijft.

Veel van de werken van Theys duren opmerkelijk lang terwijl dat eigenlijk niet per se had gehoeven. De concepten zijn vaak in enkele seconden helder. De enige rede waarom veel films langer duren is wederom die veelheid en massa. Dat maakt de tentoonstelling bezoeken dus niet per se ook een lange zit.

Minpunt van de tentoonstelling zijn de storyboards die na de climax van The Final Countdown nogal als overbodig aandoen. Het is interessant deze te zien maar ze blijven niet overeind als autonome werken en ze doen altijd onder voor het daadwerkelijke eindproduct. De tekening van Koen Theysland is een uitzondering omdat het beeld in een oogopslag helder is.

Al met al een goede tentoonstelling al moet je wel tegen de ironie kunnen.

Helaas is het merendeel niet te fotograferen (pogingen daartoe zijn hieronder te zien). Gelukkig is het merendeel te zien op zijn eigen website.