Een kunstenaar is vrij te doen wat hij belieft. Bij de gratie van de positie van de kunst waarin alles kan (toch?) is de kunstenaar vrij te doen wat hij wil. Toch opvallend dat er kunstenaars zijn die hun hele leven bezig lijken te zijn hetzelfde werk steeds opnieuw te maken.
Kris Duys (1959) is overduidelijk een kunstenaar die nog ‘zoekende’ is. Maar zoeken is mooi, niet alleen treft hij vanuit het schilderen steeds nieuwe elementen aan, het blijft een werkgebied waar veel afwisseling in is. Zo zitten sommige doeken in de materie, de verf dik en mat, met hier en daar barsten in het doek van het openbrekende gips. Andere doeken zijn heel zacht geschilderd, heel dunnetjes, zoekend maar trefzeker. Het ene doek glanst van het vernis en spiegelt naar de toeschouwer, het andere doek trekt je er door juist het gebrek aan vernis als toeschouwer er in.
Mogelijkheden, zoekend, maar trefzeker. Ook al zoekt hij duidelijk in de verf, alles valt vaak heel nauwkeurig op zijn plek. Objecten en kleuren staan daar waar ze klaarblijkelijk thuis lijken te horen.
Het is zeer aangenaam te zien dat er mogelijkheden zijn binnen domeinen die beelden die al duizenden malen gemaakt zijn. Het zoeken leid alleen niet tot conclusies, een visie op wat het is. Maar daar gaat zoeken ook helemaal niet over.
Is nog te zien tot en met 4 november bij Gust van Dijk te Tilburg.
Wow!
@Henkjan, Het is te combineren met een bezoek aan De Pont hint hint ;).
ja wie heeft’voorgeschreven dat schilderijen van een schilder er allemaal ongeveer hetzelfde uit moeten zien?
@Wil, Het is niet bepaald voorgeschreven, maar ik hoef jou ook geen voorbeelden te noemen van kunstenaars die dat wel lijken op te volgen ;).