In combinatie met het psychedelische en lompe gitaarfestival Roadburn organiseert SEA-Foundation/Gust van Dijk al een paar jaar een tentoonstelling met een kunstenaar die artwork maakt in die specifieke muziekniche. Vorig jaar was dat het werk van John Dyer Baizley, dit jaar is dat het werk van Costin Chioreanu (1982).
Hij is begonnen met het tekenen van de bootleg cassette-hoesjes van extreme gitaarherrie in het voormalige Oostblok. Muziek die daar toen nog illegaal was. Van daaruit is hij begonnen om ook later als opdrachten de artwork te verzorgen en binnen de niche is hij wereldberoemd (de afgelopen twee jaar was hij verantwoordelijk voor de artwork van het Roadburn festival zelf).
Het discours van zo’n niche met haar eigen regels en wetten is verfrissend om vanuit een kunstperspectief te benaderen. Het zegt namelijk heel veel over dit soort werken zoals die van Chioreanu, maar ook over hoe het kunstdiscours blijkbaar toch wel erg veel regels heeft die naast stimulerend, ook heel verstikkend kunnen werken. Dat is ook te zien bij het werk van Chioreanu die in zijn veelzijdigheid (die binnen deze tentoonstelling door het continue gebruik van inkt op papier minder zichtbaar is) ook de concentratie mist om altijd scherpe beelden te maken. Sommige werken overtuigen, andere aanzienlijk minder.
Al met al blijft het wel een interessant fenomeen, kunstenaars die binnen een heel kleine niche wereldberoemd zijn.
Spot on Niek. Het is erg interessant om van een andere zijde aan te vliegen vanuit muziek richting beeldende kunst. Het goede is een overzicht aan te kunnen aanbieden van vertrekpunten (vandaar de titel) en niet noodzakelijkerwijs een retrospectieve met uitsluitend de beste werken te hoeven tonen. Kunst is een gesprek toch?
PS heb toch en beetje moeite met lomp gitaargeweld Niek (het beklijft in seo geweldige vondst) De Roadburnganger is geen hipster. De baard en de tattoos waren er al, ver voor de fixies, bretellen, Grolsch Kornuit en nieuwerwetse haarsnijders volgens OOR niks nieuws. Ik praat liever over gitaargeweld over om van te smullen en visuele beeldentaal die vanuit een heel eigen parcours voornamelijk vanuit DIY van binnen uit since de vorige eeuw 60tiger jaren is ontstaan. Dat beste volgers van dit blog wil ik wel eens verder bespreken en/of bespreekbaar maken.
@Riet, Log gitaargeweld dan? (en hoe kom je ineens bij Hipsters?)