![De laatste paar edities van Rotterdam Contemporary wisten niet echt te overtuigen in de Cruise Terminal. Er leek te veel uitverkoop te zijn, volgepropte standjes met vooral heel geruststellende tot sentimentele […]](https://i0.wp.com/www.lost-painters.nl/wp-content/uploads/2017/02/Rotterdam-Contemporary.jpg?resize=640%2C250 "Rotterdam Contemporary Art Fair 2017")
De laatste paar edities van Rotterdam Contemporary wisten niet echt te overtuigen in de Cruise Terminal. Er leek te veel uitverkoop te zijn, volgepropte standjes met vooral heel geruststellende tot sentimentele kitsch. Verrassingen waren er wel, maar te weinig om het geheel noemenswaardig te maken.
Inmiddels is de beurs verhuist naar Rotterdam WTC en dat blijkt een goede zet. Er is meer rust en gevoelsmatig is er ook meer te zien. Daarbij zijn er een hoop nieuwe galeries waarvan ook een goede dosis uit het buitenland aangetrokken. Het gevolg daarvan is dat er veel meer nieuwe dingen te zien zijn.
Dat maakt niet per se dat de kwaliteit overal even goed is, er is nog altijd veel middelmatigheid en oversentimentele glitterkitsch. Ik kan me indenken dat daar een markt voor is, maar het heeft weinig met hedendaagse kunst van doen. Daadwerkelijk hedendaagse kunst is er spaarzaam met als absolute uitschieter Twelve Twelve met een solopresentatie van Tamara Dees die ook op ArtRotterdam niet misstaan had.
Rotterdam Contemporary Art Fair heeft de nodige inhaalslag gemaakt en lijkt op deze locatie beter tot zijn recht te komen. Het is niet zo interessant voor de echte liefhebbers van hedendaagse kunst maar voor wie wat leuks boven de bank wilt zijn ze hier wel aan het goede adres.
Hier een beeldverslag van wat er zoal opviel om diverse redenen.
Artitled Contemporary – Niets schreeuwt meer ‘Niet Contemporary’ dan dit.
Assembled by Root – Mark Vrinzen
Berengo Studio – Bernard Heesen
Bob Smit Gallery – Robert Daalmeijer
Chiefs and Spirits – Stefan Gross
Dock Art Gallery – Jonas Leriche
Dom’Arte Galerie – Seet van Hout
Foam Editions – Paul Bogaers
Het Bouwhuis – Danielle van Broekhoven
Hjorth Gallery – Siri Gindesgaard
Honingen Galerie – Valery Vecu Quitard
Kralingen Galerie – Karin de Visser
Loof – Terri Brooks
Mishmash – Henk Bezemer & Frank van Oosten
Nasty Alice Galerie – Frank Vogt
NL=US – Miriam Kruishoop
Peer gallery – Robbert Jan Gijzen
Pennings Galerie – Helen Sear
Post Garcia Galerie – Bas Coenengracht
Sanaa Galerie – Joel Mpah Dooh
Sophie Maree Gallery – Pleunie Buyink
Stichting Kaus Australis – Babette Kleijn
Suzanne Biederberg Gallery – Patrick Bergsma
Twelve Twelve Gallery – Tamara Dees
Von Braunbehrens Galerie – Marck
Wilms Galerie – Les Deux Garcons
Wit Galerie – Couzijn van Leeuwen
Wit Galerie – Lotte van Lieshout
WTC the Hague Gallery – Dave de Leeuw
Voor wie de beurs nog wil bezoeken kan dat tot en met aanstaande zondag.
Ik vind het jammer dat goede galeries zich genoodzaakt voelen hier te gaan staan omdat Art R’dam vol is. En deze beurs dus kennelijk niet vol genoeg om alleen maar kwaliteit te tonen. De slechte, of glitterkitsch zoals jij het noemt, galeries halen de goede galeries naar beneden. Mijn idee is dat je er daarom beter niet kunt staan.
@Hinke, begrijp wat je bedoelt maar ik denk dat merendeel van de galeries hier eigenlijk niets van doen hebben met wat wij verstaan onder hedendaagse kunst. Het is misschien kunstig gemaakt maar dat maakt het nog geen kunst. Het is spijtig voor de galeries die zich wel verhouden tot het hedendaagse. Anderzijds, het maakt het allicht voor bepaalde mensen die nog niet zoveel hebben met hedendaagse kunst wel toegankelijker zoals ook eerdere edities van RAW dat deden.
Voor mij zijn de lijntjes met ArtRotterdam als tegenhangen helemaal doorgesneden, dit is gewoon iets totaal anders. Het is jammer voor die paar galeries die daadwerkelijk tussen het wal en het schip vallen. Dat ben ik dan wel weer met je eens.
Hinke, met andere woorden; je kunt je beter niet laten zien en je verstoppen in je atelier?
@Karin, Ik wil niet graag voor Hinke spreken, maar een kunstwerk bestaat eigenlijk pas bij de gratie dat het getoond wordt. Werk tonen is nog altijd beter dan het in je eigen atelier houden, als niemand het ziet kan het ook geen reactie losmaken bij de ander (wie dat ook moge wezen).
Bedankt Niek. Iedereen moet zich realiseren dat het vreselijk moeilijk is om je werk te laten zien. Althans, niet om te laten zien an sich – want je kunt altijd exposities organiseren – maar om een breder publiek je werk te tonen. Ik ben nu ca. 10 jaar bezig en als ik naar al die goedbedoelde adviezen moest luisteren (laat alleen je werk zien op de juiste plekken, bij de juiste galerie, tussen gelijkgestemde kunstenaars) dan was ik daadwerkelijk nooit buiten geweest en had ik niemand ontmoet. En je werk groeit door exposure en commentaar. Ik zou willen dat er betere en goedkopere middelen waren om werk te tonen. En dat deze tentoonstellingen ook goed bezocht zouden worden door duizenden kunstliefhebbers. Nu moeten we blijven worstelen om datgene wat er werkelijk toe doet te tonen tussen “verkoopbare” kunst.