Vandaag is de laatste dag dat men het werk van Pär Strömberg (1972) en Stief Desmet (1973) hier kan bezichtigen. Van beide was ik bekend met het werk vanaf het internet. Het werk van Stief Desmet spreekt mij aan omdat het duidelijk linkt naar de betekenis van die bekende beelden; Sneeuwwitje, leeuwen, herten etc. Het werk van Strömberg was me bekend dankzij het medium Twitter.
Toch had ik bij beiden ook zo mijn bedenkingen, het leek me ergens nog tekort te schieten. Het doet allemaal iets te makkelijk aan.
Het werk van Strömberg blijkt vele malen subtieler dan de reproducties doen vermoeden. Zijn schildertechniek is opmerkelijk gevoelig. Dat levert erg krachtige, sfeervolle schilderwerken op. Dat zijn Zweedse achtergrond een enorme rol speelt is overduidelijk. Dat de mystiek en duisternis daar onderdeel van zijn ook. Toch lijkt hij zich in het beeld vooral bezig te houden met licht en donker en die ook te verwisselen met elkaar. In sommige gevallen lijkt het beeld namelijk diapositief geschilderd te zijn. Dat levert mooie schilderijen op. Waar buiten de esthetiek ook geen schijn is van een diepgaande inhoudelijkheid, even los van zijn schilderachtige zoektocht. Zijn werk is het meer een uiting van een persoonlijke visie op een cultuur en een wereld die daarbij hoort. Dat levert hier prima werk op.
Het werk van Stief Desmet lijkt in het echt of in reproductie weinig te verschillen van betekenis. Maar, zijn sculpturen zijn ineens stukken krachtiger. Met name de leeuw is een erg sterk beeld geworden waarbij de toeschouwer eigenlijk een volledig beeld verwacht ook al zijn er onderdelen weggelaten. Hierdoor ontstaat er een ondervraging van een clichébeeld. Natuurlijk is Desmet niet de eerste kunstenaar die zich bezighoudt met die bekende beelden. Toch pakt hij het veelzijdiger aan dan menig ander kunstenaar en speelt bij hem ook een laag mystiek en occultisme mee. Er valt weinig op zijn werk af te dingen.
Strömberg en Desmet passen erg goed bij elkaar. Beide kunstenaars hebben een hang naar de natuur en een mystieke en/of een occulte lading in hun werk zitten. Beide kunstenaars maken werk dat in het eerste opzicht erg toegankelijk is, maar vervolgens toch niet eenduidig is of zelfs saai. Bij Desmet is dat vooral zichtbaar in de veelzijdigheid van zijn medium en behandeling daarvan.
Aanvankelijk had ik dus mijn twijfels, maar het is overduidelijk dat beide kunstenaars me die twijfels ontnomen hebben.
Interview met Pär Strömberg vind je hier, een supergoed diepte-interview met Stief Desmet vind je hier (die laatste is een echte aanrader)! En zoals gezegd: deze zaterdag is de laatste dag dat het te zien is bij RonMandos.
wat een saai conventioneel werk
@ jq – het is te laat om zelf te gaan kijken, maar zeker het werk van Pär is allesbehalve saai, daar is het te subtiel voor, en te goed geschilderd/getekend; ik vind vooral zijn aquarellen echt steengoed (jammer genoeg staan hierboven maar een voorbeeld daarvan: Diverse – en die zijn te klein afgedrukt om te beoordelen).
@ Niek – intelligent verhaal!
@JQ, ik ben het hier met Henkjan eens, de subitieliteit in het werk komt absoluut niet naar voren in de foto’s. Het werk van Pär is simpelweg niet te fotograferen zodat alles naar voren komt.
@Henkjan, die aquarellen vond ik inderdaad ook goed, maar vooral die grotere doeken doen het erg goed. Hij heeft dan juist dat spectrum in duisternis en licht het best in zijn vingers. Dat is ook logisch, de verfstreken zelf worden minder prominent aanwezig.
En dank natuurlijk voor het compliment :)!
@ Niek – mijn waardering voor die aquarellen komt ook doordat ik, zodra ik blauw zie, in hoger, c.q. hemelse sferen raak, letterlijk. Pär’s grote olie-landschappen zie ik eerstens met mijn hoofd, ik krijg het er vervolgens koud van, en daarna vind ik ze prachtig. Bij zijn aquarellen word ik eerstens door het blauw aangetrokken, en vervolgens zie ik dat het beeld, vanwege de waterverf (?), maar zeker ook door de kleur, minder dreigend is dan in het grote zw/w-werk. Als ik iets van Pär zou hebben gekocht, dan het meest rechtse werk in jou ‘Diverse’-foto’s: het ‘horloge’, of de ‘mestvijver’, met de streep op half een. Dat is voor mij goed te behappen;-) Groeten!
@Henkjan,
Ik zal aan je denken als ik weer een tube ultramarijn sta te wrijven dan 😉