Voor de verandering ben ik weer eens naar Amsterdam geweest. Normaal begin ik bij Paul Andriesse maar daar was op dat moment niet zo veel te zien. Bij RonMandos een grote solo van Esiri Erheriene-Essi (1982).
Esiri heeft paar jaar terug de Koninklijke Prijs gewonnen en studeerde aan de Ateliers. Nou, dan moet het wel goed zijn toch?
Commercieel interessant is het zeker, het heeft rauwe randjes maar het ziet er ook gewoon uit als schilderkunst. Het is goed geschilderd, zijn mooie afbeeldingen en het zijn formaten die een statement doen. Maar wat is er nu echt aan de hand? Veel werken tonen ons toeschouwers van een evenement. Het engagement staat in de teksten verstopt, het zijn mensen die kijken naar dramatische gebeurtenissen. Wij als toeschouwer zien niet wat er gebeurt maar wel de reacties van die toeschouwers.
For the past year, Esiri Erheriene-Essi was concerned with the idea of performance. How an event – in which a character or a group of characters behave in a particular way – has resonance and impacts, or even creates, another group of people – the audience.
Dat engagement wordt vervolgens in veel geel, oranje en rood op doek gezet. Dat doet ze overigens met veel gevoel en daar is weinig op af te dingen, het worden prachtige beelden. Ik herken de kwaliteiten die het schilderen met zich meebrengt, word enthousiast en loop vervolgens weer rustig naar buiten.
En dat laatste zint me eigenlijk niet achteraf. Het werk is zo duidelijk dat het niet blijft hangen. Het heeft wel randjes, maar die schuren niet. Het werk is eigenlijk te gelikt, te lekker. Ik kan hier zorgeloos naar kijken en dat zou eigenlijk niet moeten met een dergelijk engagement. Het zou eigenlijk werk moeten zijn dat me op het puntje van mijn stoel zet, dat doet het echter niet. De vergelijking met fast food is snel gemaakt, lekker maar ook weer zo weg.
Dat maakt het overigens nog geen slecht werk, want zeker haar schildertechniek is fantastisch. Alleen jammer dat het de impact mist die het inhoudelijk wel verdient.
Hier een beeldimpressie:
De werken hieronder tonen dat ze wel echt erg goed kan schilderen, vlot maar trefzeker.
Nog te zien tot de 6e bij RonMandos, al is het maar voor de superlekkere schildertechniek.
misschien is het ook wel werk die je bij ron mandos kan verwachten, verfijnd goed schilderwerk. ik vind de serie van 5 overigens wel aanspreken, precies wat je zegt goed schilderwerk.
@Frank, ja klopt. Dus als je nog tijd hebt wel even gaan kijken ;).