![Afgelopen donderdag naar Kees van Dongen geweest in Boijmans. Onderweg naar Boijmans bleek er licht te schijnen bij Bob Smit. Aangekomen bij Boijmans bleek dat deze pas om 11 uur […]](https://i0.wp.com/www.lost-painters.nl/wp-content/uploads/2010/10/Bob-Smit.jpg?resize=640%2C250 "Rondje Rotterdam 2(a); Bob Smit Gallery")
Afgelopen donderdag naar Kees van Dongen geweest in Boijmans. Onderweg naar Boijmans bleek er licht te schijnen bij Bob Smit. Aangekomen bij Boijmans bleek dat deze pas om 11 uur open te gaan in plaats van om 10 uur. Dus toch maar even kijken wat er bij Bob Smit te zien was want Bob was wel open.
Laurien Dumbar, Paul Vinken, Rikkert Mullenders.
Er was vooral schilderwerk te zien van Laurien Dumbar en wat sculpturen van Paul Vinken. Er waren van Rikkert Mullenders dus blijkbaar meer dan twee werken te zien maar die heb ik niet gefotografeerd en ik kan ze eerlijk gezegd niet herinneren . Zondag 24 oktober is de afsluiting dus nog snel gaan kijken. Allereerst is het vooral een prettige tentoonstelling, afgezien van het problematische licht beneden. De werken passen erg goed samen zonder dat ze elkaar ergens overheersen. Tot zover de complimenten voor Bob Smit. De olifant voor Times Square 2 Art Square stond er ook, Bob showde hem even, maar die krijgen jullie dus na maandag pas te zien.
Het werk van Laurien Dumbar is fundamenteel schilderwerk in zwart wit. Maar wel heel erg geplanned. Het zou zelfs zeefdruk kunnen zijn waar vervolgens nog over geschilderd is, maar dat kan ik niet heel goed zien. Het zijn in elk geval werken met acrylverf op linnen, dus het zou kunnen. Het optische effect dat zwart wit oplevert krijgt ze mooi cadeau maar maakt ze niet optimaal gebruik van. Ze had het optische veel radicaler kunnen uitbuiten. Ook het materiaal gebruik is enigszins twijfelend. Soms is de verf wel duidelijk aanwezig, soms ook niet. Maar nu zijn we wel heel kritisch want het is zeker geen slecht werk. Het zou zeker niet slecht staan voor boven de bank. Maar ook is het duidelijk een kunstenaar die over twee jaar ineens erg scherp werk kan maken. Dus wordt waarschijnlijk alleen maar stukken beter.
Laurien Dumbar - Zonder Titel - Acryl op linnen - 250 x 170 cm
Laurien Dumbar - Zonder Titel - Acryl op linnen - 150 x 120 cm
Laurien Dumbar - Zonder Titel - Acryl op linnen - 200 x 220 cm
Laurien Dumbar - Zonder Titel - Acryl op linnen - 250 x 180 cm
2x Laurien Dumbar - Zonder Titel - Acryl op linnen - 50 x 60 cm
Paul Vinken maakt ook lekker werk voor naast de bank. Sculpturen zijn niet onze specialiteit maar deze werken zien er erg geconcentreerd uit. Zelfs over de pootjes is nagedacht. Toch zien de beelden er erg toegankelijk uit en dat is een kwaliteit in dit geval.
Paul Vinken - Doll #7
Paul Vinken - Amazone
Van Rikkert Mullenders valt weinig over te zeggen behalve dat het er prima uitzag. Na de reacties gelezen te hebben blijkt er daadwerkelijk meer werk te hangen dan de twee werken die ik gezien had. Dus of deze hebben te weinig in druk op mij gemaakt over waren toch door de grote schilderijen van Laurien onzichtbaar geworden. Dat zou toch jammer zijn van de verder goede tentoonstelling.
Rikkert Mullenders - City Night Black & Untitled
Zondag 24 oktober dus de laatste dag, gewoon even kijken als je toch in de buurt bent.
Er hing trouwens ook nog even dit werkje van Colle van Stegeren. Wel heel erg op het blingbling aspect gegooid, maar ach, wel leuk gedaan.
Colle van Stegeren - Haven #3 - Collage Fotografie - 51 x 71 cm
Even wat correcties en aanvullingen 😉
Van Rikkert hangen geen 2 maar 4 werken in de galerie. Het klopt dat ten tijde van jullie bezoek tijdelijk de collage van Colle van Stegeren op de plek hing waar normaal gesproken Rikkert’s 4e werk hangt. Tijdens jullie bezoek hingen er dus 3 werken van Rikkert.
De insteek van de volgende gequote tekst begrijp ik niet helemaal;
Maar ook is het duidelijk een kunstenaar die over twee jaar ineens erg scherp werk kan maken. Dus wordt waarschijnlijk alleen maar stukken beter.
Bedoel je hiermee dat Laurien een jonge kunstenares is die in 2 jaar tijd goed werk afgeleverd heeft en alleen maar beter kan worden?
Laurien Dumbar is geboren in 1967 en dus al járen professioneel bezig in de kunst. Haar werk is formalistisch en toont een onderzoek naar vorm, vlak, ruimte en verfstreek.
Haar schilderijen komen tot stand door te zoeken naar vormen in klei welke ze vervolgens fotografeerd en vervolgens op een basis van twee onderlagen schildert. Dit proces is zeer tijdrovend en precies aangezien ze het doek eerst afplakt met tape, vervolgens de abstracte afbeelding erop beamed en dan de vormen uitsnijd zodat er een mal ontstaat. Het interessante van de doeken is dat zeer strak geschilderde lijnen tegenover vlakken komen te staan waarin duidelijk de verfstreken van de onderlagen te herkennen zijn.
Kunst is altijd smaak gerelateerd maar wat meer informatie over de kunstenaar en het maakproces draagt bij aan de manier waarop je een kunstwerk bekijkt en beoordeeld. Je zou dan ook geweten hebben dat Laurien niet het type kunstenaar is die opzoek gaat naar radicaliteit, maar het juist zoekt in subtiliteit en verfijning in het lijnspel. Ze werkt met zwart wit nadat ze jaren in kleur heeft gewerkt en op een gegeven moment juist zocht naar beperkingen om zo de vorm beter uit te laten komen op het doek!
Ik hoop dat ik hiermee bij heb kunnen dragen aan de informatie over, en de waardering voor, Laurien’s schilderijen.
Overigens klopt het niet dat de tentoonstelling tijdens jullie bezoek voor het laatst te zien was. Op zaterdag 23 oktober van 17.00-19.00 is de finissage.
Even de tekst herschrijven? Leest allerminst prettig nu.
@no4cubic
God, wat een hoop fouten in de blogpost, maar goed dat er mensen zijn die er ook het een en ander van af weten. Alvast bedankt voor je opmerkingen.
Van Rikkert heb ik er blijkbaar over heen gekeken. Dus of ze maakten te weinig indruk op me of ze vallen in het niet door de grotere andere werken. Zou heel goed kunnen. Waarschijnlijk ook een combinatie van die twee.
Ik moet eerlijk toegeven de hele geschiedenis van Laurien niet te kennen en ik begrijp nu wel waar haar werk vandaan komt. Met 2 jaar wil ik niet zeggen dat het een jonge kunstenaar is, dat doet er niet toe. Wel denk ik dat er wel degelijk iets in het werk zit dat er nu nog niet uit komt.
Subtitliteit is prima, maar door het contrast zo op te hogen verlies je dat ook meteen. Dus of ze zou die zwart-witheid radicaler moeten uitbouwen of naar grijstinten werken zodat die subtiliteit boven komt drijven. Het werk hoeft niet radicaal te zijn, maar de keuzes wel. Dit is bij haar nu niet het geval. Het zit zowel materie als in zwart wit met een hoog contrast. Dan is subtiliteit niet aanwezig.
Althans dat is mijn idee daarover.
Kunstopvattingen zijn inderdaad altijd gerelateerd aan het werkproces en de informatie over de kunstenaar, maar dat werk is zelf ook iets los daar van. Daarom zou je ook over werk moeten kunnen praten zonder die geschiedenis. Het is wel waar dat de informatie die je geeft extra inzicht in haar werk verleent. Maar dat wil nog niet zeggen dat het ook daadwerkelijk een erg goed beeld oplevert. De nauwkeurigheid van een werk is voor schilders onderling goed te toetsen omdat deze de problemen herkennen. Vandaar mijn uitspraken.
Ik hoop dat het een beetje duidelijk is wat ik bedoel, anders vraag gerust. Of, als je het er echt niet mee eens bent, nodig ik je uit er zelf ook een stuk over te schrijven en in te sturen. Verwerk daar dan ook haar geschiedenis in, want dat is blijkbaar relevant. Wij hebben hier ook niet de waarheid, dus jouw visie is minstens zo interessant als de onze.
… en de data heb ik me dus ook in vergist, verkeerd gekeken welke dag het was.
nogmaals bedankt voor de correcties 😉
@Jordy
Anders is de reactie van no4cubic zo onduidelijk. Daarbij maken Erik en ik ook fouten (in dit geval vooral ik) en die mogen jullie best zien. Als we niet van mening veranderen hebben we niets geleerd.
Wat betreft het werk van Rikkert ben ik het met je eens dat het wat in het niet viel met de andere werken. Het was te weinig (kwantiteit) en het hing op té onopvallende plekken (behalve dan degene in het entreegebied, maar die was dus tijdelijk van de muur).
Persoonlijk zou ik ervoor gekozen hebben het werk van Rikkert te bundelen, op 1 wand, zodat men er niet voorbij kón lopen en er echt de tijd voor moet nemen. Dat is het werk wel waard namelijk.
Tevens ben ik het met je eens dat het licht beneden slecht is. Er moeten echt spots zijn om de wanden (of de ruimte indien er een sculptuur geplaatst is) uit te lichten.
Jammer dat je de doorhalingen in de tekst geplaatst hebt. Dat maakt je blog onleesbaar. Ik zou het lekker terug veranderen. Eén en ander wordt toch wel duidelijk als je de reacties leest!
English lessons seem a good idea. Consider it.
@Mons.Andre
We know, the English autotranslation from google is a temporary solution. We are working on an English version of our blog but it takes some extra time.
And we do consider taking some English lessons 😉 We do need an English editor then, so if you would like to help us, you are invited.
And nice to see that we do have readers from abroad. Motivates us to work a bit harder on the English blog.
@no4cubic
Jah het zou inderdaad een goede oplossing zijn geweest om die wat meer bij elkaar te hangen. Maar ik begrijp ook wel dat je als galeriehouder toch zo divers mogelijk werk probeert te tonen en dat dat ook nog eens een redelijke tentoonstelling op levert.
Het slechte licht is een probleem dat bij veel instellingen is, dus ook dat kan ik Bob niet kwalijk nemen. Spotjes is vaak een grotere ramp dan te weinig licht. Een paar TLbalken werken naar mijn idee vaak prima.
Tekstdoorhalingen ben ik met je eens (en met @Jordy), het werd wel heel erg gortig.
Was mijn idee over het werk van Laurien Dumbaar beetje begrijpelijk? (ben namelijk erg benieuwd naar jouw idee daar over 😉 )
Moeilijk om op de inhoud van haar werk in te gaan. Ik ben het zeker met je eens dat je een kunstwerk ook moet kunnen ‘zien’ zonder dat je de context ervan kent. Meestal ben je namelijk niet in de omstandigheid die te kennen, laat staan de kunstenaar te leren kennen. Het werk moet dus zonder tekst en uitleg ook kunnen intrigeren en juist dát is erg persoonsgebonden.
Ik heb zelf zo mijn voorkeuren, hou meer van schilderijen en fotografie dan van sculpturen, meer van maatschappelijk geëngageerd en beeldend werk dan abstract werk, neig een beetje naar ruimtelijkheid en landschappelijkheid in schilderijen (wat waarschijnlijk door mijn achtergrond als ruimtelijk ontwerper komt) enzovoorts.
Dus wat dat betreft was het werk van Laurien niet het soort werk waar ik in eerste instantie door overdonderd raakte. De esthetiek raakte me wel direct, de snelheid die erin zit, de vreemde perspectieven, de gelaagdheid en het zwart/wit. Ik heb geen moment gedacht dat er radicalere keuzes gemaakt hadden kunnen worden of iets dergelijks. Wel had ik moeite met het begrijpen van de keuze puur formalistisch of abstract werk te maken. Laurien heeft namelijk geen enkele ‘bedoeling’ met haar werk anders dan haar eigen onderzoek naar vorm en materialiteit. Ik zelf ben meer een ideeën en concepten-mens dus begrijp ik die keuze niet zo goed, vanuit mijzelf gezien. Wel heb ik enorme waardering gekregen voor haar proces, wetende hoe ze zoekt naar vorm….een monnikenwerk. Erg knap.
Als ik een beurs bezoek zijn er stands waar ik razendsnel voorbij loop, je scant zo’n stand en ziet dat het niets voor jou is. Maar wellicht hangt er werk dat na een uitleg ineens heel bijzonder blijkt. Daar zul je dan dus nooit achterkomen…….
@no4cubic
Helemaal waar, sommige werken worden pas echt bijzonder als je het verhaal weet. Maar ze moeten ook al overeind blijven als dat verhaal er niet is, dat is essentieel. Ander krijg je toch het idee van een krom werk recht lullen 😉 .
Het proces van Laurien is inderdaad erg de moeite waard. Daar kun je niets anders dan respect voor hebben. Ben wel heel benieuwd waarom ze het zichzelf zo moeilijk/zwaar maakt. Zal het de volgende keer als ik bij Bob ben even vragen.