Twee solo’s die tezamen ook een onderlinge inhoud delen, beiden zijn het ficties gebaseerd op de realiteit van alledag.
Jasper de Beijer (1973) begint bij het nieuws wat we dagelijks via de radio te horen krijgen. Geïnspireerd op het verhaal van Christopher Knight maakte De Beijer nieuw werk. Knight was op zijn 18e levensjaar met een auto het bos bij Maine in getrokken om vervolgens jarenlang geheel in afzondering te leven. De zware winters kwam hij door door spullen te stelen bij een nabijgelegen kampeerterrein. Zijn enige nieuwsbron was de radio en de tijdschriften en boeken die hij zo af en toe stal. Veel nieuwsberichten ontbraken Knight volledig aan beeld en dus ook beeldende context. Hoe ziet het nieuws er uit als je geen beelden hebt?
Zo heeft de Beijer op basis van belangrijke nieuwsberichten beelden gemaakt zonder bekend te zijn met de daadwerkelijke beelden. De data waarop dit nieuwsbericht plaatsvond zijn de titels van de werken geworden. Deze handelswijze klinkt nu opmerkelijk, maar veel beelden uit de geschiedenis zijn gemaakt door mensen die soms jaren naar de bewuste datum een schilderij maakte. De Beijer toont hiermee niet de werkelijke anekdote, maar de geschiedkundige betekenis in beeld.
Het werk van Rik Smits (1982) toont ons niet zo zeer de actualiteit, maar een alternatieve realiteit op basis van de huidige mentaliteit. Wat als het kapitalisme zoals wij dat nu ervaren nu de basis van onze maatschappij zou zijn? Wat voor groteske vormen nemen de steden aan als we de morele grenzen laten bepalen door het neo-liberale frame?
Dat levert prachtige beelden op van een fictieve wereld, met een duistere dictatoriale sfeer waarin de mens verwordt tot strikt consument.
Deze tentoonstellingen waren tot en met 22 november te zien bij Galerie Ron Mandos te Amsterdam.
Laat een reactie achter;