Roger Katwijk; Jim Harris – Living Off Nature

Jaloersmakend. Ik kan me indenken dat het voor de niet schilderende medemens niet zo spectaculair is, maar potverdorie wat kan die Jim Harris (1968) raak schilderen. Jaloersmakend raak dus. In een paar vlekken weet hij het weerspiegelende water van een gracht ergens in Amsterdam neer te zetten. Dat doet hij op een ogenschijnlijk gemakkelijke wijze terwijl het toch een complexe aangelegenheid is.

Ga er maar even over nadenken, hoe ziet water er nu eigenlijk echt uit? Hoe vaak loop je wel niet achteloos langs een sloot, riviertje of gracht terwijl je nog altijd niet weet welke kleur het water eigenlijk heeft? De grachten en sloten zijn vies bruin, de rivier is een diepgroen. En dan hebben we het dus nog niet eens over de weerspiegelingen in het oppervlak van het water gehad. Voor Jim Harris allemaal geen enkel probleem, die doet hij er even eenvoudig bij. Dat moet ook, want anders zie je dus niet dat het water is. Dat hij dat vervolgens als onderwerp kiest voor zijn handzame schilderijen is nog imposanter. Niet de sensatie van het onderwerp of het formaat, maar echt die van zijn blik en zijn vertalingen in verf komen naar voren. Zijn kwaliteiten zijn het beste zichtbaar bij zijn ‘water’schilderijen maar ook bij andere onderwerpen weet hij moeiteloos te overtuigen.

Dat alles maakt hem zo’n jaloersmakend kundige schilder.