Roger Katwijk; Henri Plaat – Mede te nemen bij brand!

Als kunstenaar ben je in principe vrij om te doen en laten, zo divers te zijn als je zelf wilt. Toch? Is het niet juist de kunstenaar die een volledig autonome positie heeft? Een vrijdenker zou moeten zijn?

In de praktijk valt dat nogal tegen. Veel kunstenaars herhalen een bepaalde formule of methodiek die hun werk herkenbaar en vervolgens succesvol maakt. Hoeveel schilders gebruiken wel niet een formele truckage die hun handelsmerk wordt? Hoeveel conceptuele kunstenaars die je wel niet steeds maar weer eigenlijk hetzelfde werk opnieuw maken?

Ik heb dan dus ook veel respect voor kunstenaars die zichzelf steeds opnieuw uitvinden. Die werk maken wat er om de zoveel tijd weer heel anders uit ziet. Of kunstenaars die simpelweg heel veel verschillende dingen tegelijk doen, door elkaar.

Eén van die kunstenaars is zeer zeker Henri Plaat (1936), die lijkt zijn hele leven niets anders gedaan te hebben dan van alles en nog wat. In dit geval kunnen we terecht spreken van een heel leven want de beste man is inmiddels toch al aardig op leeftijd.

Henri Plaat Overzicht

Bij deze tentoonstelling toont hij collages, gouaches en iets wat er tussenin zit maar er ook weer heel anders uitziet. In zoverre is het nog relatief overzichtelijk maar in het verleden schilderde hij eens landschappen en is een niet onbekende filmmaker.

Ik moet eerlijk toegeven een voorkeur te hebben voor de gouaches die hij hier toont. Ogenschijnlijk eenvoudige werken maar toch met een enorme rijkdom aan vorm en kleur. Maar, als hij die collages even zo goed belangrijk vind, dan moet hij daar zeker niet mee stoppen. Het ene werk laat zich herleiden door ander werk. Daarom mag een kunstenaarspraktijk ook best heel divers van aard zijn. Dat maakt dat het oeuvre van een kunstenaar zich meer gelaagd kan ontwikkelen en dat vervolgens ook kenbaar kan maken.