Door Roger Katwijk ben ik gevraagd een groepstentoonstelling met schilders samen te stellen. Natuurlijk heeft de galerieruimte een veel bepalende rol. Niet alleen is de architectuur bepalend voor hoeveel je er kunt tonen, ook heeft de galerie een soort traditie. Natuurlijk probeer je vanuit de artistieke lijn van de galerie voort te bouwen of daar op te reageren.
Dus vanuit de kaders van de galerie besloot ik te kijken naar schilders die elk kwaliteit hebben, misschien niet zo vaak in Amsterdam te zien zijn en het moesten kunstenaars zijn wiens werk op een bepaalde manier aansloot bij wat de galerie normaal toont. Ik besloot dus mee te gaan met de lijn van de galerie. Daarnaast leek het me als gebaar mooi dat de kunstenaars elkaar niet allemaal kenden. Een samenkomst van niet alleen verschillend werk, maar ook van verschillende opvattingen over waarom ze wat maken. Het gesprek in zowel de symbolische zin van het werk als dus ook het letterlijke gesprek van de kunstenaars onderling stond voor mij bij het samenstellen centraal.
De gok is dan dat het met inrichten allemaal samenkomt en dat de werken elkaar goed verdragen. Als het mogelijk is zelfs op zo’n manier dat de werken iets met elkaar doen. Het ene werk in het licht van de ander aanschouwen is wat een tentoonstelling meer maakt dan dat ene losse werk. Inrichten is dan niet eenvoudig en een grote uitdaging.
Of die uitgangspunten dan geslaagd zijn of niet laat ik aan anderen over.
Hier volgt een beeldverslag van wat er zoal te zien is.
Laat een reactie achter;