![Komend weekend is het weer zo ver, de poorten van de Rijksakademie gaan open voor het gewone publiek. Een zevenduizend man betaalt een kaartje om te mogen zien wat 50 kunstenaars […]](https://i0.wp.com/www.lost-painters.nl/wp-content/uploads/Rijksakademie.jpg?resize=640%2C250 "RijksakademieOPEN; Open Ateliers 2014")
Komend weekend is het weer zo ver, de poorten van de Rijksakademie gaan open voor het gewone publiek. Een zevenduizend man betaalt een kaartje om te mogen zien wat 50 kunstenaars het afgelopen jaar hebben uitgespookt in het fort.
Het is een hype. Dat is zowel de kunstenaars die er vanaf komen als die er heen gaan. Voor sommigen is de Rijksakademie de kickstart van hun carriere. In andere gevallen blijkt het tegen te vallen wat het de kunstenaar brengt. Sommige kunstenaars gaan er veelbelovend heen met tegendraads werk. Maar in de loop van hun verblijf gebeuren er dingen. Dat is ook niet gek, want daarvoor zitten ze daar. Soms pakt dat heel goed uit, maar lang niet altijd goed. Ineens gaat het werk lijken of dingen die we al wel vaker gezien hebben, lijkt het ineens een herhaling van zetten of lijkt alle energie er uit te zijn gehaald.
Niet dat dat voor de kunstwereld eromheen veel zal uitmaken. Zoals ieder jaar zullen we een aantal binnen korte tijd in het Amsterdamse galeriecircuit terugkomen als de grote belofte, om vervolgens in even zo goed korte tijd te verdwijnen omdat er nieuwe lichtingen met hype en al de wereld in willen.
Niet dat dat geldt voor alle kunstenaars. Ook zijn er genoeg die tijdens en na hun verblijf hun voetdruk in de kunstwereld te vergroten. Dat is bij deze lichting nu al het geval voor Kantja Novistkova en Magali Reus.
Van Reus is helaas weinig te zien, die heeft het misschien al te druk met haar aankomende solo voor het Stedelijk om zich nog bezig te houden met de Rijksakademie.
Adrian Melis
Agnieszka Polska
Carlos Irjalba
Caterina Silva
Catherine Biocca
Catherine Biocca
Catherine Biocca
Cheng Ran
Cheng Ran
Ehsan Ul Haq
Felix Burger
Felix Burger
Fraser Stewart
Gareth Nyandoro
Gareth Nyandoro
Jay Tan
Jay Tan
Jisan Ahn
Jisan Ahn
Johann Arens
Johann Arens
Joost Krijnen
Justin Gosker
Justin Gosker
Katja Novistkova
Katja Novistkova
Katja Novistkova
Magali Reus
Marcel van den Berg
Mehraneh Atashi
Muge Yilmaz
Muge Yilmaz
Naime Perrette
Nathan Ashderian
Nathan Ashderian
Nickel van Duijvenboden
Olivia Dunbar
Oscar Abraham Pabon
Riley Harmon
Shigeo Arikawa
Shigeo Arikawa
Smi Vukovic
Tim Breukers
Wouter Venema
De RijksakademieOPEN is de Zaterdag 29 en zondag 30 november te 11 en 7uur.
betaalt een kaartje
@g, dank, aangepast 🙂
” Sommige kunstenaars gaan er veelbelovend heen met tegendraads werk. Maar in de loop van hun verblijf gebeuren er dingen. Dat is ook niet gek, want daarvoor zitten ze daar. Soms pakt dat heel goed uit, maar lang niet altijd goed. Ineens gaat het werk lijken of dingen die we al wel vaker gezien hebben, lijkt het ineens een herhaling van zetten of lijkt alle energie er uit te zijn gehaald.”
heb je daar ook voorbeelden van of moeten we je hier op je woord geloven? jouw blog staat vol van dit soort aannames. Je kunt niet zoiets beweren en dan geen voorbeelden noemen, wie a zegt moet ook b zeggen.
@David,
Gelukkig is er exact hiervoor de reageer functie.
Als het gaat om herhaling van zetten is van een paar jaar terug Gert Jan Kocken het beste voorbeeld. Gert Jan Kocken vind ik super goed, maar zijn werk is des tijds tijdens zijn residentie in wezen nauwelijks veranderd. Hetzelfde valt ook te zeggen voor het werk van Magali Reus van afgelopen jaar (het jaar ervoor heeft er wel degelijk verandering plaats gevonden binnen haar artistieke productie).
Als het gaat om het eruit gaan van de energie, bedoel ik de spanning van het werk en niet hoeveelheid energie die in het werk zit of de vlotheid. Wat dat betreft vind ik deze lichting Tim Breukers een goed voorbeeld die spannender werk maakte voordat hij naar de Rijksacademie ging dan nu bij de Open Studio’s. Toen hij begon waren het lichtvoetige werken gemaakt in aluminium waardoor er een dubbelheid ontstond, enerzijds de lichtvoetige humor, anderzijds de hoeveelheid werk om het in aluminium te krijgen. Zijn T-Rex is, hoe sympathiek en energiek ook in elkaar gezet, beeldend niet zo spannend als zijn eerdere werk. Natuurlijk generaliseer ik nu even zijn hele presentatie op die T-Rex maar dat werk illustreert het wel duidelijk.
Als het gaat om kunst die we onderhand wel gezien hebben doel ik op het zoveelste abstracte surface-schilderij, of de wilde-installatie-met-veel-objecten, vormen van kunst waarvoor zich geen specifiek discours heeft ontwikkeld en wat zich legitimeert op grote algemeenheden uit bijvoorbeeld het schildersdiscours (zoals kleur).
Nou jij weer, david…