RijksakademieOPEN; Open Ateliers 2012

Ook dit jaar was er afgelopen weekend weer RijksakademieOPEN, zoals de open ateliers tegenwoordig heten.

Meer dan ooit lijkt er een soort media-hype te zijn omtrent het open stellen van de ateliers. Dat heeft misschien ook te maken met de druk op het instituut en zoals op Trendbeheer terecht wordt vermeld, de self-fulfilling prophecy in stand houden. In principe is de Rijksakademie niets anders dan een academie met iets verder gevorderden maar ook daar zitten toppers en mindere studenten. De Rijksakademie bestaat bij de gratie van het netwerk dat het onderhoud en natuurlijk die jaarlijkse hype.

Die beloftes zijn overigens niet voor niets, er komen heel veel relevante kunstenaars vandaan. Niet allemaal zullen ze de Rijks nodig hebben om zich twee jaar beeldend te ontwikkelen maar wel om mee te kunnen draaien als professional. In die twee jaar komt er natuurlijk een hoop op je af en een hoop druk en daar moet je ook maar mee kunnen werken. Respect dus voor de studenten die allemaal keihard werken. En soms pakt hard werken goed uit, soms iets minder.

In het geval van Anne de Vries, dat pakt heel goed uit. Viel vorig jaar nog op aan de hand van zijn posters, is dit jaar meer in de totale installatie gaan zitten waar vormgeving, vorm en betekenis in elkaar overvloeien.

Anne de Vries

Anne de Vries

Ook Antonio Vega timmert hard aan de weg en toont bijna onleesbare teksten (op de foto’s dus onleesbaar) en het werk wat hij ook al reeds bij Manifesta9 liet zien.

Antonio Vega

Nog een topper, Bert Jacobs die afgelopen jaar bij Re:Rotterdam op viel met opmerkelijk werk heeft afgelopen jaar op de Rijks duidelijk benut en toont nu heel ander werk.

Bert Jacobs

Bert Jacobs

Bert Jacobs (detail)

Het werk van Celine Berger lijkt sociaal politieke thema’s aan te willen snijden zoals hier de positie van de kunstenaar in relatie tot de maatschappij (of is de maatschappij de kunstenaar aan het worden?).

Celine Berger

Vreemd sculpturaal weer waar ik de vinger niet helemaal achter krijg van Crystal Z Campbell.

Crystal Z Campbell

En even zo goed vreemd werk van Dusan Rodic waar enkele felle lampen gericht staan op een zonnepaneel dat draait om zo goed mogelijk het licht van de lampen op te kunnen vangen.

Dusan Rodic

Sterk werk van Edward Cludesdale Thomson die de ramen uit het atelier haalde en frames neerzette op hetzelfde formaat. Hierdoor werd het nogal fris in het atelier maar kon je vreemd genoeg ook echt naar buiten kijken. Thomson was opmerkelijk genoeg een van de weinige die ook daadwerkelijk de positie van de kunstenaar in de Rijks zelf ook hiermee ter discussie stelt; een ivoren toren waar alleen maar naar binnen gekeken wordt, wordt een ruimte waarbij van binnen ook naar buiten wordt gekeken en zelfs de buitenwereld invloed heeft op binnen.

Edward Cludesdale Thomson

Totaal bevreemdend is de studio van Elin Austubo. Sterk statement en toch niet alleen maar lomp een hijskraan in een atelier zetten door de vele ingrepen die allemaal totaal out-of-the-box zijn. Hierdoor ontstaat er een statement dat niet alleen een groots gebaar is maar ook poetische connotaties.

Elin Austubo

Elin Austubo

Eric Giraudet de Boudemange toont werk wat esthetisch mooi matcht.

Eric Giraudet de Boudemange

Totaal ongeloofwaardig is Femmy Otten die ook bij Fons Welters een paar maanden terug niet wist te overtuigen. Waar het vorig jaar nog poetisch was en de eigen fantasiewereld iets escapeistisch had is het dit maal totaal niet meer gevoelig en zelfs grotesque. Hierdoor slaat ze de plank volledig mis.

Femmy Otten

Gelukkig wel geloofwaardig is het modernistische zoeken van Florian Quistrebert

Florian Quistrebert

Gert Jan Kocken maakte afgelopen jaar een erg sterk visual essay (te koop voor 15 euro) over beeldcultuur ten opzichte van religie en wereldbeeld. Bij Open Ateliers toont hij uitgebreid beeldarchief over dat thema en een samenstelling kaarten van Rome.

Gert Jan Kocken

Gert Jan Kocken

Het werk van Goeun Bae lijkt te gaan over de menselijke maat der dingen, zeker weten doe ik het niet. Het levert wel esthetisch mooi beeld op.

Goeun Bae

Opvallend is de presentatie van Idan Hayosh die net als vorig jaar een helder statement maakt maar betekenis niet duidelijk maakt behalve dat we er diverse anekdotes op los kunnen laten. In de eerste ruimte toont hij een film met bijtende slangen en in de andere een gymzaal met een simultaan schaaktoernooi.

Idan Hayosh

Idan Hayosh

Werk op de achterzijde van glas schilderen verdient extra bonuspunten want je werkt dan achterstevoren. Daarbij geeft het glas het werk extra kleurkracht. Jeannoux van Deijck maakt mooi werk maar behoeft nog verdieping (maar ze heeft nog een jaar dus ruim voldoende tijd).

Jeannoux van Deijck

Jeannoux van Deijck (detail)

Vorig jaar was het werk van Jeffrey Dunsbergen iets ironischer, dit jaar toont hij een erg sterke presentatie helder en ook opmerkelijk fris werk.

Jeffrey Dunsbergen

Jeffrey Dunsbergen

Het werk van Karishma D’souza vraagt om meer, opmerkelijk werk wat niet zo zeer heel kundig geschilderd is maar wel vragen stelt.

Karishma D’souza

Karishma D’souza

Miko Veldkamp schildert  heel kundig maar het is inhoudelijk aan de te makkelijke kant, waar gaat het over?

Miko Veldkamp

Min Oh laat zien dat je met behulp van twee stoelen zonder de grond te raken van de ene kant naar de andere kant kunt. Mooi esthetische presentatie.

Min Oh

Nog een van die kunstenaars die echt topwerk laten zien, Philipp Kremer wringt en vloekt maar geheel op de juiste manier.

Philipp Kremer

Eerst aapjes kijken en ineens is er een performance en blijkt juist de toeschouwer slachtoffer in plaats van andersom. Sterk werk en respect voor de maskers.

Roderick Hietbrink

Ook top, Thomas Raat met een strakke presentatie scherp schilderwerk op paneel. (Al vraag ik me af of die kunstmatige gele zweem niet iets te gekunsteld is om er retro uit te zien).

Thomas Raat

Thomas Raat (detail)

Thomas Raat

Mij was het niet opgevallen maar schijnbaar zitten er geen negroide mensen in de Godfather, dankzij Uche Okpa-Iroha nu wel. Niet alleen ontbreekt het hem niet aan gevoel voor humor, het is ontzettend serieus en goed doorgewerkt.

Uche Okpa-Iroha

Xi Guo is heel gek op een goede manier. Meestal gaan teksten door afbeeldingen helemaal fout, maar hier is het juist boeiend.

Xi Guo

Het werk van Xue Mu zit tussen een grapje en sterk werk, op de tafel liggen kleine modelletjes van werken die in het groot er om heen staan. Dat gaat dan direct vragen aan als of die dingen wel of niet hetzelfde zijn.

Xue Mu

Opmerkelijke performance van Zhana Ivanova ineens liep de ruimte vol met mensen die gingen staan op een specifieke wijze.

Zhana Ivanova

Dat was het weer voor dit jaar. Volgend jaar weer een lichting.