Rijksacademie; Open ateliers 2011

Afgelopen weekend waren de Open Ateliers bij de Rijksacademie. Dat hebben ze ieder jaar maar misschien en helaas, was dit wel het laatste jaar.

Natuurlijk de ultieme gelegenheid eens goed uit te pakken. Dat werd dan ook gedaan. Iedereen werd opgeroepen vriend te worden van de Rijks en zodoende proberen ze voldoende financiële middelen bij elkaar te krijgen om te kunnen blijven bestaan.

Maar, wat zijn de aanstormende talenten die dit jaar op de Rijks gezeten hebben? Een flinke lijst namen waar alle nationaliteiten en alle media aan bod komen. Die zijn helaas niet altijd te fotograferen. De kwaliteit is ook wisselend, sommigen zijn nog altijd erg zoekend zowel inhoudelijk als vormelijk, sommigen anderen hebben al een mooie lijst tentoonstellingen en zijn er klaar voor om internationaal flink aan de weg te timmeren.

Alberto de Michele heeft eigenlijk simpel doeltreffend post-modernistisch werk, maar dat levert wel lekker beeld op.

Aldwin van de Ven is een van die namen die lekker aan de weg timmert op geheel eigen wijze.

Annaik Lou Pitteloud maakt mooie installatie-achtige werken die het ook op los niveau erg goed doen. Opvallend clean ingerichte ruimte.

Anne de Vries maakte op mij vooral indruk met de folie op folie prints.

Alberto de Michele heeft engagement wat al overal te zien is geweest, het witmaken of zwartmaken van stukken tekst. De presentatie is echter zo sterk dat het kan.

Daniel Barroca lijkt bezig te zijn met de betekenis van beeld en dat te manipuleren. Werk wat zijn tijd nodig heeft om echt naar te kijken dus.

Hetzelfde wat voor Barroca geld, is ook van toepassing op Deniz Buga, toch zit er hier aanzienlijk meer vaart in. Het geluid bij het filmwerk was alleen overbodig. Het kokhalzen van de duizelige persoon staat zo hard dat het het scherpe van het beeld afhaalt.

 

Leuke speelbal van Edward Clydesdale die nogal gelikte ruimtes had en idem werk. Meestal betekent dat niet zo veel goeds maar hierdoor wordt iets eenvoudigs als een bal toch indrukwekkend.

Emre Hümer maakt er een zootje van met zo hier en daar mooie vondsten. Het geheel mist aanzienlijk concentratie. Maar zoals gezegd, de vondsten zijn er.

 

Esteban Piedra Leon, ook een rotzooi, maar hier lijkt er een diepgravend onderzoek aan de hand te zijn. Geen idee waar hij naar graaft.

Feiko Beckers toont erg leuk sympathiek werk waarin een heleboel lagen bij elkaar komen, sociale elementen en kunst.

Femmy Otten was genomineerd voor de Schildersprijs. Ik loop er echter nog altijd niet warm voor. De mythologie die gebruikt wordt is te oppervlakkig en ambachtelijk ook niet altijd even scherp.

Gert Jan Kocken is een van de toppers van de Rijksacademie. Althans, als je het mij vraagt. Scherp werk, goed werk. Niet al zijn werken vind ik persoonlijk even boeiend, maar er zitten juweeltjes tussen. Zo ook hier.

Helen Dowling toont een reeks printen.

Idan Hayosh bouwde een gigantisch bouwwerk buiten met daarin ronddraaiende objecten. Indrukwekkend, sensationeel, maar inhoudelijk zet ik er mijn vraagtekens bij.

Jean-Charles de Quillacq heeft een mooie flinke ruimte tot zijn beschikking en deelde die dan ook mooi in.

Jeffrey Dunsbergen maakt werk waarvan ik vooral met een licht ironische grijs rondliep. Een gouden plaat bijvoorbeeld, altijd al willen hebben.

Josje Peters heeft vooral opvallend werk inhoudelijk gezien, vele dezelfde schilderwerken die toch echt niet allemaal exact hetzelfde kunnen zijn.

Julien Beneyton viel vorig jaar natuurlijk ook al op en doet het nog eens over, zijn koffiezetapparaat zal niet iedereen als werk zijn opgevallen.

Nog een kijk-installatie…

Leidy Churchman schildert…

Maarten Sleeuwits heeft eeh, iets in de ruimte gelegd.

Michiel Ceulers, die is hier wel bekend, toont dit jaar wat minder werk maar ook topwerk. Let op de details.

Olga Balema.

Pamela Rozenkranz toont heel veel door heel weinig te laten zien.

Pathy Tshindele Kapinga laat zien dat ze afplakt met crepe tape.

Philip Kremer schildert graag op groot formaat en maakt een installatie van schilderwerk. Indrukwekkend is het zeker, maar wat ik er verder mee moet ben ik nog niet helemaal over uit.

Roderick Hietbrink maakt werk waarbij de betekenis van vorm in steeds nieuwe gedaantes getest wordt. Toegankelijk en vermakelijk werk wat sterke beelden oplevert.

Sanne Rous wordt snel opgepikt want is nu ook te zien in Dordrecht bij Whats Up! Hier blijft het beter overeind.

Shiu Jin, maakt werk met humor.

Thomas Raat was ook te zien bij Whats Up! en laat hier zeer overtuigend en sterk werk zien.

Xi Guo, een beeld dat ik al duizendmaal gezien heb in films, maar nog nooit in het echt.

En tenslotte het werk dat op de deadline gemaakt is door Xue Mu wat eigenlijk nog best top werk oplevert.

Is het zonde dat de Rijks zou moeten krimpen of zelfs stoppen, net zo goed als bij de Ateliers en Jan van Eyck.

Ik hoop volgend jaar weer gewoon naar de Rijks te kunnen gaan kijken…