Ook wij waren present bij de Open Ateliers. Whatspace, Trendbeheer, Jack en Jacq en natuurlijk Metropolis M deden hun ronde al iets eerder publiceren. Ook wij zijn braaf heel dat pokkeneind van Tilburg naar Amsterdam afgereisd en zijn braaf alle ateliers van 1 tot 52 afgegaan.
En wat vonden we er van? Nou wij waren gematigd positief. Enkele toppers en een aantal waar we toch even achter op ons hoofd moesten krabbelen. Een hoog “wat moeten we hier nu in hemelsnaam mee” was zeker aanwezig. Maar, het is altijd de moeite waard om dat pokkeneind richting amsterdam te doen om door de drukte heen te banjeren om frisse dingen op te doen.
Wie waren er te zien, hele lijst. Waarom hebben ze nog niet allemaal een website? Je zou verwachten dat, ook al is het misschien overbodig, de jonge generatie toch allemaal wel een website hebben inmiddels.
Giorgio Andreotta Caló, Mariam Asatiani, Daniel Barroca, Feiko Beckers, Julien Beneyton, Rossella Biscotti, Pim Blokker, Melanie Bonajo, Milena Bonilla, Arie Bouman, Harald den Breejen, Yaima Carrazana Ciudad, Michiel Ceulers, Yin-Ju Chen, Dina Danish, Alberto De Michele, Rebecca Digne, Lucfosther Diop, Helen Dowling, Willehad Eilers, Anna Franceschini, David Hominal, Emre Huner, Lev Ilizirov, Hamid El Kanbouhi, Sabina Maria van der Linden, Matthew Lutz-Kinoy, Jean-Baptiste Maitre, Kianoosh Motallebi, Antoinette Nausikaä, Maarten Overdijk, Josje Peters, Esteban Piedra León, Annaïk Lou Pitteloud, Jean-Charles de Quillacq, Jhafis Quintero Gonzalez, Gino Saccone, Leï Saito, Maarten Sleeuwits, Rebecca Stephany, Pilvi Takala, Derk Thijs, Leonid Tsvetkov, Aldwin van de Ven, Sarah Verbeek, Coralie Vogelaar, Guy Woueté Lotchouang, Jian Yang, Koinuma Yoshiyuki, Katarina Zdjelar
Bereid u voor op een flink aantal foto’s. Niet alles was te fotograferen. Helaas voor Derk Thijs (die we hier toch echt kende als schilder), want die had een super installatie gemaakt. Gelukkig lukte het trendbeheer wel om een fatsoenlijke foto te maken. En natuurlijk zijn er een hoop videowerken die niet te fotograferen zijn. Dat is soms best jammer want er zat wel degelijk goed werk bij.
Dit werk viel ook op, enerzijds prachtige gedetaileerde schilderwerken en anderzijds een verbluffend schildersculptuur. Alles is een schildering. Daar worden wij als schilders natuurlijk blij van, dat zoiets dus ook nog kan.
Pim laat ons zien dat René Daniëls nog altijd een relevante inspiratiebron is.
Ook een leuke interactieve gimmick, ga er in zitten en de piramide veranderd van kleur. Op de achtergrond een hoop tekeningen van chakra-achtige toestanden. Spiritualiteit in kunst blijkt toch lastig.
Een fictief personage om je werk over te maken.
Geen idee waar het over gaat maar het werk is stuk voor stuk scherp. Alleen samen nogal onsamenhangend.
En hier een van onze favorieten, Michiel Ceulers, hier al vaker genoemd. Van onze kant was er wat miscommunicatie over het interview dat we met hem hadden, maar deze week dus het interview met Michiel Ceulers hier op het blog. Super werk en super mooie presentatie. Hij had zelfs de moeite genomen om die enorme bende in zijn atelier op te ruimen (dat was bij hem een enorme missie!).
Mooie beelden van de natuur in Auschwitz, engagement kan dus best esthetisch zijn.
Scherp werk dat doet denken aan een Agnes Martin.
Misschien iets te veel van het goede, maar wel goed werk.
Met het werk van Derk Thijs de beste installatie, wederom is het er erg donker… aanstekers liggen er gelukkig niet voor niets.
Geluidskunst was er ook eenmaal. Door een contactmicrofoon op het gebouw zelf te planten en dat vervolgens enorm uit te versterken wordt de resonantie van de plaats weergegeven. En dat deed hij dan over de halve wereld als we de grafiekjes mogen geloven.
Kijk, vrolijk werk was er ook…
Zijn verdere werk is overigens wat onduidelijker, want wat moeten we met wat bloemen en wat moeten we met een sculptuur? Allemaal losse flodders of experimenten?
Erme Huner was een van de minst interessante, er was bar weinig te zien en het kwam op mij in elk geval erg rommelig en ongeconcentreerd over.
Ontzettend mooi gevonden werk, scherp en helder en netjes gepresenteerd, dat zien we graag.
Waaruit bestaat het volgende steentje, dat verklaard het bord dat er achter hangt. Nogmaals scherp en helder.
Er wordt ook minder goed geschilderd. Er mist nogal wat concentratie in deze beelden. Of zie ik dat verkeerd?
Er werd ook weer van alles verzameld…
Spelende wonderwereld van Saito. Keurig netjes.
Maarten Sleeuwits maakt super poëtisch minimalistisch werk. Ontzettend simpel maar door de heldere manier van presenteren zegt het precies genoeg.
Rebecca Stephany heeft een installatie waar je doorheen moet, je voelt je meteen weer kind. Dat is leuk maar levert verder niet zo heel erg veel spannends op. Het werk wordt in een bepaalde context gegooid waar ik me af vraag of het daar wel goed in functioneert. Als afleidingsmanoeuvre doet het dat dan natuurlijk wel prima als dat de bedoeling is.
De verzameldrang van een kunstenaar.
Sarah Verbeek heeft goed gekeken naar Picasso en dat levert een flink aantal mooie studies op en enkele prima schilderijen. Niets op aan te merken.
Echt onvervuild poolijs voor 6.000 euro. Inclusief de vrieskist natuurlijk. Mooie actie.
De erfenis van Duchamp, maar dan ietsjes anders.
Een ontzettend reflecterende lak over je collages/schilderwerkjes, dat is niets nieuws maar het werkt wel.
En ze maakt ook heel ander werk, heel ander werk.
En dus gaan we volgend jaar weer.
[quote]Er mist nogal wat concentratie in deze beelden.[/quote]
Daar ben ik het wel mee eens. Doorkijken.
@J wet. En doorlopen want er was veel te zien en het was er druk.
Ik mis het werk van Hamid El Kanbouhi, ik was onder de indruk van zijn Marokkaans mannencafé. Toch zeker een foto waard.
Verder ben ik het eens met het gematigde enthousiasme.
@Loes, die heb ik gemist! Ik had al wel de foto’s gezien bij Metropolis maar ik ben er of per ongeluk langs gelopen of heb het niet goed gezien en vergeten foto te maken.
josje peters was weer erg goed!
@Jan, poeh, dat was lang geleden ;).
Toen vond ik het nogal wat concentratie missen als ik het zo teruglees. Maar, ik kan het me niet meer voor de geest halen. Dus zeg er nu even niets meer over.