[Ik had geen tijd voor de Realismebeurs dit jaar, Peter Jochems gelukkig wel. Nu is hij zelf ook verdienstelijk realistisch schilder en stuurde hij me zijn fotoverslag, dankjewel Peter!]
Na een aantal malen praktisch omvergewaaid te zijn, wandelend vanuit het Amsterdamse Centraal Station, op de laatste dag van de Realismebeurs toch nog aangekomen in de Passenger Terminal. Dit is de plek waar als vanouds de Realismebeurs gehouden wordt. En het was er behoorlijk druk.
Als je er de ronde doet dan valt op dat er veel verschillende technieken en stijlen beoefend worden in het realistische. Er hangen ook werken tussen die je onderhand het predikaat realisme niet meer zou geven. Het begrip wordt behoorlijk breed opgevat.
Fotografie heeft inmiddels ook een prominente plek tussen het sculptuur- en schilderwerk, hoewel de beurs mij in de eerste plaats doet denken aan het schilderen. Daar hangt ook wel het meeste van, heb ik de indruk. Dat fotografie volwaardig meetelt blijkt ook uit de tentoonstelling gewijd aan de Pride Photo Award. Dit is een jaarlijks terugkerende fotowedstrijd over seksuele- en genderdiversiteit.
Als vanouds heeft de Wackers Academie een ruimte waar tekenles gegeven wordt en hangen er werkstukken van docenten aan de muur.
Er hangt behoorlijk veel kwalitatief hoogstaand werk op de beurs. Aangezien ik elk jaar wel langs ga ken je de vaste plekken onderhand waar bepaalde galeries staan en waar je bepaalde kunstenaars kan verwachten. Dat gaf me een bepaalde vermoeidheid aan het begin van mijn bezoek. Het voelde voor mij even alsof je verdergaat waar je vorig jaar gebleven was. Een andere indeling van de ruimte en de plaatsing van de galeries zou het een en ander wat op kunnen frissen.
Nu volgt een persoonlijke, nogal subjectieve greep uit wat er hing:
Het werk ‘Verwachting’ van Reinout Krajenbrink heeft een mooie lichtval en gebruik van lege ruimte. Een mooi verstild en mysterieus werk. Qua lichtval en compositie doet het me denken aan Caravaggio.
Het portret ‘Hedwig’ van Scott Bartner toont zijn grote vakmanschap in het portretschilderen. In dit werk wordt een fijne afwerking in het gezicht afgewisseld met vlottere toetsen in de haren.
Een van mijn favorieten was het schilderij ‘Rustend meisje’ van Sierk van Meeuwen. Een ingetogen en sensueel werk wat mij qua sfeer doet denken aan Vermeers stemmingen. Schilderkundig heel mooi is de wijze waarop lichte stippen zijn geplaatst op het witte vest.
Heel leuk vond ik de papieren vogeltjes van Johan Scherft die hij met aquarelverf beschilderd heeft. Vervolgens zijn deze in een diepe lijst geplaatst waardoor het een mengvorm lijkt te worden van sculptuur en aquarel. Ze doen mij aan het Puttertje van Carel Fabritius in het Mauritshuis denken, waarin ook een spel met de tweede en de derde dimensie werd gespeeld.
‘Impact’ van Busse Weidema trof me door de eenvoud van het motief.
Een object dat de fantasie prikkelt is ‘La Chasse’ van Peter Hiemstra en Henk Slomp. Het is een werkstuk wat je aanzet tot het bedenken van een heel verhaal rondom het tafereel, als je er langer naar kijkt.
Ook buitenlandse galeries waren vertegenwoordigd op de Realismebeurs, zoals deze galerie uit Frankfurt. Hier een knap gemaakt schilderij van Peter Handel dat erg fotografisch aandoet. Ik herinner me zijn werk van de ArtCologne beurs welke ik ooit jaren geleden bezocht in Keulen. Daarna was ik deze schilder uit het oog verloren. Het mooie van de Realismebeurs is dat je dan zo iemand weer tegenkomt.
De plaatsing op het vlak viel me op bij dit werk van Jantina Peperkamp. De heldere wegkijkende blik van de vrouw met de lege achtergrond, die toch op een interessante manier uitgewerkt is met een structuur.
Een intrigerende foto door Hendrik Kerstens van zijn dochter.
Het bijzondere van deze foto was dat deze driedimensionaal lijkt te zijn, met een speciale techniek. Het effect hiervan kan moeilijk gereproduceerd worden. Je hebt de neiging steeds van plaats te verschuiven om weer vanuit een ander gezichtspunt naar het tafereel te kijken.
Een grappig schilderij door Henk van Kalken.
Een mooi verstild en statig beeld van Toni van de Vorst. Vooral als er mensen rondom het beeld lopen krijgt het zijn effect van statigheid tussen de drukte.
[Realismebeurs is helaas al een poosje geleden en is dus niet meer te zien. Komende week begint ArtRotterdam]
wat zoet…
beter zoet dan bitter, of zuur, of zout, of umani. Zoet is best lekker, als het goed gedoseerd is zeker.
Moet het overigens wel goed gedoseerd zijn, dat is meestal het probleem. Ik heb de laatste tijd zelf liever geen suiker in mijn thee. Maar tot een half jaar terug graag een schepje of 3 :p
Niek Hendrix Ik heb tegenwoordig ook geen suiker meer in de thee of koffie. Het moet ergens mee gecompenseerd worden.
Veel van dit werk, hoe goed geschilderd misschien ook, is voor mij toch nogal kitsch. Ook dit jaar (ben niet geweest) zal er toch zeker ook 'goede' kunst gehangen hebben, dus het zal wel aan de rapporteur liggen;).
@Peter, check 😉
Uche.. Het meeste van het werk dat de fotoreporter heeft gefotografeerd, heb ik in een flits gezien omdat ik er heel snel langs ben gelopen. Onderweg naar stands die interessanter werk lieten zien. En ook in deze heel traditionele hoek van de kunst is beter werk te vinden dan hierboven te zien is. Echt waar.
Ik durf het echt niet te zeggen, ik heb de beurs zelf niet bezocht. Toch vind ik de geselecteerde werken zo gek nog niet. In elk geval interessant om eens via de ogen van een ander te kijken.
@Isabella Werkhoven Sommige werken vereisen een grotere concentratie dan de flits waarin je er blijkbaar snel aan voorbij liep. Smaken verschillen, jouw keuze zal vast honderd procent anders zijn geweest dan de mijne. Jammer alleen dat je het werk van deze kunstenaars zo naar beneden haalt met je commentaar.
Niek Hendrix Dat vind ik een prijzenswaardige houding! #like Idd interessant voor jou om eens via de ogen van een ander te kijken. Toch jammer dat er niet nog iemand was die zich meldde met een fotoverslagje. Dat was een mooie aanvulling geweest.
Peter Jochems Ik ken het meeste werk wel, via mijn man die ook 'traditioneel realist' is. En het spijt me, maar ik vind het meeste hiervan gewoon niet smaakvol, met de hondjes als dieptepunt.. Daar is niets 'naar-beneden-halerigs' aan, wat mij betreft.
Isabella Werkhoven Goed idee! Ik ga kijken of ik nog iemand kan vinden die ook naar Art Rotterdam gaat, jij toevallig? of Peter? Zou wel eens heel erg spannend kunnen zijn!
Isabella Werkhoven Die hondjes vind ik juist wel tof; het is een oprecht humoristisch schilderij. Maar dan zonder de lijst; is die in dit soort gevallen meestal inclusief. Nee, waar ik per kerende post uitslag van krijg is 'Verwachting' van Reinout Krajenbrink: loodzware mystiek en zigeunerinnetje zonder traan. En ook hier zo'n monster van een lijst!
Isabella, en Henkjan, De Hondjes zijn er door Peter ook vanuit de ironie bijgedaan. En of de lijst er dan bij zit of niet is niet zo evident (behalve uiteindelijk als je het gaat kopen?). Ik ben het overigens niet helemaal met je eens Henkjan. Het werk van Krajenbrink is qua voorstelling inderdaad erg sentimenteel en de lijst doet er geen goed aan. Schildertechnisch echter (waar Peter ook naar verwijst) is het prachtig licht. (alleen de voorstelling is dan inderdaad wel weer enigzins jammer).
@ Niek: ik vind het heel moeilijk om een schildertechnische beoordeling te geven omdat ik daar onvoldoende verstand van heb, als niet-schilder, maar het ook op het scherm niet goed kan beoordelen: dan moet je het doek toch echt in het echt zien. En wat die lijsten betreft: ik ben daar heel gevoelig voor; omdat ik – zeker op scherm – direct voor het beeld ga ‘koop’ ik dat er meteen bij, ook als ik het niet koop.
@Henkjan. Het is ook altijd een beetje gokken hoe het er in het echt uit ziet hoor. Dus dat neem ik je verre van kwalijk.
Ik begrijp je probleem met de lijsten ook volledig. Ik kijk daar zelf niet naar, simpelweg omdat ik de lijsten niet zie als onderdeel van het beeld maar meer een extern gegeven. Maar ik begrijp dat dat voor jou als ‘koper’ een heel ander verhaal is.