Ik heb het niet zo op het vooraf kaderen van kunst. Vaak brengen dat soort kaders meer kwaads dan goeds met zich mee. In principe is ieder medium en iedere stijl gelijkwaardig. Een beurs met het predicaat ‘realisme’ is dan ook vragen om problemen naar mijn visie.
Toch valt dat best mee, de Realismebeurs is compact van opzet en toont hoofdzakelijk figuratieve kunst. Zelf noemen ze het Hedendaagse figuratie maar echt Hedendaags wordt de kunst niet.
De kunst laat zich grofweg indelen in 4 categorieën:
- Kunst die we ook in het ‘gewone’ circuit aantreffen. Vaak zijn dat toch wel de inmiddels bekende namen en de bekende galerieën.
- Kunst die zo totaal out-of-the-box is en niet binnen het reguliere circuit past, maar wel daadwerkelijk de moeite waard is te zien omdat het weergeeft hoe iets ook kan.
- Kunst met een ‘kijk-eens-hoe-netjes-ik-kan-schilderen-etiket’ en ander technisch geneuzel. Deze derde categorie is goed vertegenwoordigd. Veel kunstenaars op realisme zijn uit de reactionaire en conservatieve hoek. Daar is op zich weinig mis mee maar het levert zelden echt boeiende kunst op die verder gaat dan “kijk eens, het is net echt”. Na enkele stands heb je het wel gezien. Daar waar de PAN een mooie dosering heeft, is Realisme een overkill.
- Rotzooi. Helaas bleek er aan deze laatste categorie geen gebrek te zijn. Eerlijk is eerlijk, Realisme 2013 is voor mij als spekjes. Ik lust eigenlijk geen spekjes maar eens in de zoveel tijd snoep ik er toch weer eentje om vervolgens weer te weten dat ik het niet lust.
Hier volgt dan ook een beeldverslag met opmerkelijke dingen uit alle vier de categorieën.
Voor mij is dit het eerste en waarschijnlijk ook het laatste bezoek geweest aan Realisme. Er zijn wel boeiende kunstenaars, maar er is teveel rotzooi te zien. Daardoor wordt het humeur er niet veel beter op, maar raken ook werken die anders wel boeiend zijn besmet door deze context. Daarnaast is de beurs zelf aan de drukke kant met smalle paden en veel weggepropt werk aan kleine muurtjes. Een uitzondering hierop is de projectruimte van Walls & Majke Husstege. Ze hebben met elkaar een mooie sfeer met hoofdzakelijk streetart neergezet die een lekkere positieve energie uitstraalt.
Realisme is nog tot en met komende zondag te bezoeken. Mocht je tijd over hebben en iets meer dan tien euro over hebben voor een gekke avond dan is Realisme nog best de moeite waard. Ik denk wel dat je zoiets als dit eens gezien moet hebben. Net zoals ik dat af en toe heb met spekjes. Dan weet je tenminste weer wat wel je interesse heeft en vooral waarom.
Maar het was dus niet allemaal rampzalig, sommige dingen waren opmerkelijk om diverse redenen…
Richter maar dan minder Duits…
Ben benieuwd wat Dürer hiervan gevonden zou hebben…
Deze man was nog verkozen tot ‘kunstenaar van het jaar’ in 2012. Mij kon enkel het onderstaande werk bekoren vanwege de opmerkelijke zwartheid van de Madonna;
Een werk met een heel hoog ‘wat is dit voor iets geks’-gehalte
Postzegelformaat zelfportret.
Dit werk was dan weer heel knap gemaakt van papier met wat aquarel.
De beste stand was veruit die van de ING met enkele bekende namen en ook echt boeiende werken.
Je zult dit maar in je huis hebben hangen, “voor boven de bank want de kleur paste zo mooi bij het behang”.
Ook deze werken zijn uit de gekke categorie en blijven wel in mijn hoofd hangen omdat de vervormingen op een bepaalde manier heel erg sterk gevonden zijn.
Opmerkelijke collages van de hand van Thomas Koolhaas en waarschijnlijk ook de meest verontrustende beelden op de hele beurs.
Je mag zelf raden uit welke van de eerder genoemde mogelijkheden deze behoort…
De eerder genoemde projectruimte door Walls en Husstege. Erg sympathiek en goede presentatie die ook erg goed past bij hetgeen ze tonen.
Tot en met aanstaande zondag dus, Realisme te Amsterdam.
In deze tijd van waarschuwingen voor sneeuw en kou, is jouw ANWB-functie voor de glibberige paden van de kunstwereld weer van groot belang:) Ik weet nu waar ik op moet letten en hoe ik kan kijken: je vierdeling in categorieen is erg nuttig als ik een dezer dagen ter beurze ga, dank u. Ik heb een dubbele Relatie met het Realisme; Galerie Mokum is natuurlijk een monument in het na-oorlogse kunstleven in NL, en Rutger Brandt c.s. proberen met deze beurs in die traditie voort te gaan. Maar de ‘Todesstreifen’ tussen kunst en kitsch is hier steeds dunner en discutabeler geworden, en veel kitsch dringt door tot waar ook de nobele kunstkoper rondloopt, zoals op Realisme. Wat ik goed aan die beurs vind is de bewuste laagdrempeligheid; ze weten hoe vloeiend de grens is tussen kunstenaars als Edgar Degas, of Katinka Lampe, en kitchenaars met veredelde zigeunertraantjes – en die laten ze zien.
En niet te ontkennen valt dat realistische kunst vaak sterke emoties oproept, wat niet van alle kunst gezegd kan worden. Ik word fysiek onpasselijk van het hert + vogel van Joris Collier, terwijl het water me uit de mond loopt bij die twee gestapelde broodjes oude kaas van Sparnaay.
@Henkjan, Het jammere van Realisme is alleen dat die echt goede kunstenaars zoals Degas of Lampe nauwelijks aanwezig zijn. Ik vind daarbij het laagdrempelige bij de KunstRai veel gezelliger is dan bij Realisme waar het toch nogal opvallend benauwend is. KunstRai wil ik komend jaar best wel weer een blik op werpen, maar bij Realisme zullen ze mij waarschijnlijk niet meer treffen.