![Eergisteren was de opening van de Prix de Rome 2017. En omdat er blijkbaar geen presentatieplek gevonden kon worden in Amsterdam, verkaste de tentoonstelling naar de Kunsthal in Rotterdam. Iets […]](https://i0.wp.com/www.lost-painters.nl/wp-content/uploads/2017/12/Prix-de-Rome.jpg?resize=640%2C250 "Prix de Rome 2017")
Eergisteren was de opening van de Prix de Rome 2017. En omdat er blijkbaar geen presentatieplek gevonden kon worden in Amsterdam, verkaste de tentoonstelling naar de Kunsthal in Rotterdam. Iets wat ook de directrice van de Kunsthal, Emily Ansenk, in haar openingsspeech nadrukkelijk liet merken. De kunsthal is geen presentatieplek voor hedendaagse kunst en ontvangt daarom ook geen subsidie van het Mondriaan Fonds die de prijs organiseert. Het is pijnlijk illustratief voor de gevolgen van de bezuinigingen en het gebrek aan podia in Amsterdam.
Prix de Rome opening door Birgit Donker
Maar goed, daar gaat het hier natuurlijk niet om. De vier genomineerden van deze editie zijn Saskia Noor van Imhoff (1982), Katarina Zdjelar (1979), Melanie Bonajo (1978) en Rana Hamadeh (1983).
Wat opvalt aan hun presentaties is dat ze eigenlijk geen van allen singulair werk tonen. Het zijn totaalinstallaties met de nodige hoeveelheid stekkers en snoeren. Bij Saskia Noor van Imhoff is het nog redelijk beperkt. Ze gebruikt enkele neon en een paar beeldschermen voor het tonen van een spectrogram. Daarnaast toont ze een aantal ingrepen die allemaal op associatieve wijze omgaan met vraagstukken rondom het tonen van wat kunst zou kunnen zijn. Een half afgestripte oranje plexiglas plaat midden in de ruimte toont een doorkijkje naar een opslag waar semi-betekenisvolle objecten zijn uitgestald.
Saskia Noor van Imhoff – # +31,00 1 (1. Fairly soft, very heavy, semi-hard (3-3, 5), ductile, malleable, hackly fracture (can be stretched with a fingernail), Opaque with metallic lustre. Very thin sheets are translucent, letting through weak, greenish light. Dissolves easily, leaving the solution pale-blue.)
Saskia Noor van Imhoff – # +31,00 1 (1. Fairly soft, very heavy, semi-hard (3-3, 5), ductile, malleable, hackly fracture (can be stretched with a fingernail), Opaque with metallic lustre. Very thin sheets are translucent, letting through weak, greenish light. Dissolves easily, leaving the solution pale-blue.)
Saskia Noor van Imhoff – # +31,00 1 (1. Fairly soft, very heavy, semi-hard (3-3, 5), ductile, malleable, hackly fracture (can be stretched with a fingernail), Opaque with metallic lustre. Very thin sheets are translucent, letting through weak, greenish light. Dissolves easily, leaving the solution pale-blue.)
Saskia Noor van Imhoff – # +31,00 1 (1. Fairly soft, very heavy, semi-hard (3-3, 5), ductile, malleable, hackly fracture (can be stretched with a fingernail), Opaque with metallic lustre. Very thin sheets are translucent, letting through weak, greenish light. Dissolves easily, leaving the solution pale-blue.)
Saskia Noor van Imhoff – # +31,00 1 (1. Fairly soft, very heavy, semi-hard (3-3, 5), ductile, malleable, hackly fracture (can be stretched with a fingernail), Opaque with metallic lustre. Very thin sheets are translucent, letting through weak, greenish light. Dissolves easily, leaving the solution pale-blue.)
Saskia Noor van Imhoff – # +31,00 1 (1. Fairly soft, very heavy, semi-hard (3-3, 5), ductile, malleable, hackly fracture (can be stretched with a fingernail), Opaque with metallic lustre. Very thin sheets are translucent, letting through weak, greenish light. Dissolves easily, leaving the solution pale-blue.)
Saskia Noor van Imhoff – # +31,00 1 (1. Fairly soft, very heavy, semi-hard (3-3, 5), ductile, malleable, hackly fracture (can be stretched with a fingernail), Opaque with metallic lustre. Very thin sheets are translucent, letting through weak, greenish light. Dissolves easily, leaving the solution pale-blue.)
Saskia Noor van Imhoff – # +31,00 1 (1. Fairly soft, very heavy, semi-hard (3-3, 5), ductile, malleable, hackly fracture (can be stretched with a fingernail), Opaque with metallic lustre. Very thin sheets are translucent, letting through weak, greenish light. Dissolves easily, leaving the solution pale-blue.)
Saskia Noor van Imhoff – # +31,00 1 (1. Fairly soft, very heavy, semi-hard (3-3, 5), ductile, malleable, hackly fracture (can be stretched with a fingernail), Opaque with metallic lustre. Very thin sheets are translucent, letting through weak, greenish light. Dissolves easily, leaving the solution pale-blue.)
De installatie van Katarina Zdjelar is een meer traditionele ‘beeldschermen in black cube’ presentatie. Enkel de houtsnedes in de vloer zijn wat ongebruikelijk. De houtsnedes verwijzen naar Kathe Kollwitz die op haar beurt Dore Hoyer inspireerde voor haar choreografieën die ze in 1945 in haar dansschool voor vrouwen ontwikkelde. Die choreografie was weer inspiratiebron voor de films van Zdjelar. Ondanks dat de verwijzingen nogal gezocht overkomen levert het een poëtische installatie op.
Katarina Zdjelar – Not a Pillar Not a Pile (Dance fur Dore Hoyer)
Katarina Zdjelar – Not a Pillar Not a Pile (Dance fur Dore Hoyer)
Katarina Zdjelar – Not a Pillar Not a Pile (Dance fur Dore Hoyer)
Katarina Zdjelar – Not a Pillar Not a Pile (Dance fur Dore Hoyer)
Het werk van Rana Hamadeh is een deel van een opera. Ik had de pech middenin naar binnen te lopen en hoorde een pianola helemaal uit zijn dak gaan. Het geheel is een onsamenhangende presentatie die qua toonzetting doet denken aan het muzikale werk van Scot Walker. Juist het onsamenhangende karakter maakt het geheel dwingend en moet je bij de les blijven. Het maakt in elk geval nieuwsgierig naar de opera die de 14e en 15e in de Stadsschouwburg opgevoerd zal worden.
Rana Hamadeh – The Ten Murders of Josephine (The Tongue Twister) – 8 kanaals geluid installatie met pianola en telefoon
Rana Hamadeh – The Ten Murders of Josephine (The Tongue Twister) – 8 kanaals geluid installatie met pianola en telefoon
Rana Hamadeh – The Ten Murders of Josephine (The Tongue Twister) – 8 kanaals geluid installatie met pianola en telefoon
Rana Hamadeh – The Ten Murders of Josephine (The Tongue Twister) – 8 kanaals geluid installatie met pianola en telefoon
Tenslotte is er de vierde genomineerde. Melanie Bonajo stelt hierin het dierenrijk centraal en hoe we als mensen met hun rechten omgaan. Aan de hand van een aantal thema’s gaan kinderen in discussie met elkaar over hoe bijvoorbeeld een leeuw recht heeft op privacy en dat ze daarom niet gefilmd mogen worden. Ze snappen heel goed dat die leeuw daar chagrijnig van zou kunnen worden. Het levert een reeks mooie en kritische analyses op.
Melanie Bonajo – Progress vs Sunsets – HD Video, 48,24 minuten, installatie met Theo Demans
Melanie Bonajo – Progress vs Sunsets – HD Video, 48,24 minuten, installatie met Theo Demans
Melanie Bonajo – Progress vs Sunsets – HD Video, 48,24 minuten, installatie met Theo Demans
Melanie Bonajo – Progress vs Sunsets – HD Video, 48,24 minuten, installatie met Theo Demans
De jury van de Prix de Rome dit jaar bestaat uit: Ferran Barenblit (directeur MACBA, Barcelona), Mariette Dölle (directeur Museum Kranenburgh, Bergen), Folkert de Jong (beeldend kunstenaar), Petra Noordkamp (beeldend kunstenaar) en Francesco Stocchi (curator Museum Boijmans van Beuningen, Rotterdam). Aan hen de taak om een keuze te maken uit deze genomineerden…
De prijsuitreiking vind plaats 15 december. De opera’s van Rana Hamadeh zullen in de schouwburg opgevoerd worden op 14 en 15 december. De tentoonstelling is nog tot en met 25 februari bij de Kunsthal te Rotterdam. Meer informatie over de prijs zelf vind je hier.
In ieder geval een professionele presentatie én in Rotterdam. Ook niet verkeerd!
Wel vreemd dat Emily Ansenk >> die geen subsidie van het Mondriaan Fonds ontvangt << niet de nadruk legt op de traditie van de Prix de Rome die teruggaat tot de late middeleeuwen. Waarmee deze prestigieuze én klassieke aanmoedigingsprijs voor jonge kunstenaars de hedendaagse kunst ver overstijgt.
(Ze zal toch wel wat geld krijgen van M.F. voor deze presentatie?)
@Rob, Er is niets mis met de Kunsthal voordat je de indruk krijgt dat ik er zo tegenover sta. Het is eerder een opvallende keuze na twee jaar De Appel die artistiek inhoudelijk meer aansluit bij de agenderende functie van de Prix.
Uiteraard draagt het Fonds bij aan deze tentoonstelling. (Hoe en wat is mij onbekend)