PRESENTeert #5; Bloggen over verf, schilderen, kunst, het leven en wat dat alles zo leuk maakt

Inmiddels zullen alle vaste abonnees van PRESENTeert de vijfde editie al wel in hun brievenbus hebben gehad afgelopen week. Zoals die vaste lezers weten staat daar een artikel in over ons blog. Natuurlijk willen we ook onze vaste lezers hier diezelfde tekst mee geven. Want, ondanks de duizenden bezoekers iedere week, wat levert het ons dan op? Die vragen heeft PRESENTeert ons gesteld en wij hebben daar keurig antwoord op gegeven. Hieronder dus het artikel uit PRESENTeert #5.

Overigens, voor de mensen die nog altijd geen abonnee zijn van PRESENTeert, doen en klik hier. Want voor die zeven euro per jaar kun je bijna geen miskoop doen.

Inmiddels timmeren wij al een half jaar aan ons blog; www.lost-painters.nl. De naam van het blog verwijst naar het probleem van de hedendaagse schilderkunst. Het schilderen is al keer op keer doodverklaard en wat moeten wij beide daar als jonge schilders nog mee. Wat kunnen wij als kunstenaar nog bijdragen door te schilderen. Door middel van dit blog proberen we een beeld te krijgen van wat dat schilderen nu nog is want wat het kan betekenen in de huidige kunst.
Wij zijn dus beide schilders. De ene schildert dan wel iets meer en anders dan de ander, maar we profileren ons beide als schilder. Maar ook zijn we allebei geïnteresseerd in klassieke schildersproblemen als het beeld of de inhoud. Want die spanning is natuurlijk altijd aanwezig. In het zuiden van Europa gaan ze overduidelijk voor het beeld vanuit de Katholieke visie. In het Noorden, vanuit de protestantse positie, meer voor de inhoud. Als Nederlanders hebben we altijd op de grens gezeten. Niet geheel onverwacht want de rivieren zijn letterlijk en figuurlijk een scheiding tussen de keuze beeld of inhoud.
Daar hadden we onderling vaak discussies over, vooral in betrekking tot het eigen werk maar ook hoe zich dat verhoud tot wat er al is. Dit hebben we op een gegeven moment gegoten in een digitale briefwisseling. Daarin stuurden we over en weer ideeën, meningen en visies over en weer. Na dat een tijd gedaan te hebben besloten we om dit te “professioneel” te maken en in een blogvorm te gieten. Professioneel is natuurlijk niet waar, want het blijft vrijwilligerswerk. Toch proberen we dit zo serieus en degelijk mogelijk te doen. Ook proberen we andere enthousiast te maken om actief mee te doen, dit om meer visies en meerdere mogelijkheden te krijgen en die uiteindelijk ook weer terug te koppellen naar ons eigen werk.
De kernvragen zijn van te voren gedefinieerd met in het achterhoofd wel wetende dat antwoorden erop ook niet mogelijk zijn.
Wat is kunst?
Wat is de schilderkunst?
Wat kan die schilderkunst nu nog binnen die kunst betekenen?
Wat zijn de richtingen waar die kunst nu naartoe gaat?
Oftewel, algemene grote vragen. Deze zijn niet te beantwoorden omdat kunst een fluïde vorm is die zichzelf continue aanpast. Ook is deze zo versplinterd dat het al heel wat is om een beeld te kunnen geven. We verplichten onszelf om iedere dag iets op het blog te zetten. Dit lukt natuurlijk ook niet altijd. Om dat te kunnen doen struinen we iedere dag het web af naar interessante of relevante schilders. Ook proberen we tentoonstellingen en exposities te bezoeken die voor ons van belang kunnen zijn. Tenslotte proberen we ook kunstenaars zelf te spreken.
Dit betekend concreet dat we nagenoeg iedere week een volle dag bezig zijn met in de trein te zitten en musea/galerie/tentoonstellingsruimte te bezoeken. En eens in de zoveel tijd een dag uit te trekken voor een interview met een kunstenaar.
Wat leveren al die uren van werk nu concreet op is een terechte vraag. We blijven in elk geval goed op de hoogte van wat er gebeurt. Echter, het allerbelangrijkste dat voor ons direct van belang is, is dat we zelf scherper en alerter kijken. De vrijblijvendheid om even gewoon naar een tentoonstelling te gaan is er van af want omdat we er later over schrijven zijn we voor onszelf verplicht er goed en doordacht naar te kijken. Ook gaan we door dat blog makkelijker ergens kijken. Vanuit Tilburg naar Amsterdam duurt nogal een poosje en dat blog is een stimulans om daar naartoe te gaan voor 1 kleine tentoonstelling. Vervolgens hebben die tentoonstellingen en dergelijke ook invloed op ons eigen werk. We zijn veel scherper als het over dat functioneren van dat beeld gaat, dan dat we het blog niet gehad zouden hebben. Dus door kritischer te kijken naar anderen, kijken we ook kritischer naar ons zelf. De interviews die we vervolgens hebben met iemand als Rob Scholte inspireren natuurlijk ook enorm. Maar ook dat soort gesprekken geven nieuwe inzichten en visies op wat schilderkunst kan betekenen.
Ons Estafette interview concept is ook leerzaam. We zijn begonnen bij Bas van den Hurk. Deze hebben we toen een interview af genomen. Vervolgens hebben we hem gevraagd wie we daarna zouden moeten interviewen. Zodoende zijn we bij Michiel Ceulers beland die op de Rijksacademie zit. En die stuurt ons weer door naar een andere kunstenaar. Zodoende krijgen we ook een beeld van onderliggende verbanden in inhoudelijkheid en vorm en waar die verschillen liggen. Ons blog is dus niet alleen veel afbeeldingen maar ook tekst vanuit een theoretisch en kritisch perspectief. Omdat we weten dat er geen totale objectiviteit kan zijn hebben we bewust gekozen voor een wat persoonlijkere benadering. Zo heel af en toe spreken we elkaar dan ook tegen, de ene vind iets niet goed en de ander wel. Ook houden we het door de persoonlijke ondertoon open. We zijn geen autoriteit. We zijn niet voor niets Lost Painters. We zijn zelf ook verloren in het landschap van de kunst. Iedere reactie nemen we dan ook serieus.
Een ander aspect dat ook meetelt is dat je als blog een netwerk opbouwt. Het leuke daarvan is dat er veel mensen bijzitten die aan de andere kant van het land wonen en vanuit een heel ander perspectief naar kunst kijken. Onder onze vaste lezers bevinden zich niet alleen schilders of kunstenaars, maar ook curatoren, museologen, studenten algemene cultuurwetenschappen, communicatiedeskundigen, festivalorganisatoren en ga zo maar verder. Dat is een signaal dat kritische en theoretische benadering van kunst ook toegankelijk kan zijn. Dat netwerk levert soms ook echt concrete dingen op. Niet alleen inzendingen van dingen waar we anders zelf nooit op gekomen zouden zijn. Zo ontvingen we onlangs een inzending met alle tekeningen die Pollock maakte bij zijn psycholoog. Maar ook kregen we daardoor gratis entree bij Incubate Festival. De voorwaarde was dat we daar dan ook over zouden berichten op ons blog. Dat deden we toch wel dus dat was snel geregeld.
Het interview dat we hadden met Rob Scholte mogen we wel zien als een van onze beste momenten als blog. Niet alleen omdat we de eerste zijn die hem in 10 jaar tijd uitgebreid interviewen. Maar ook vooral omdat wij daar als een stel jonge honden iemand met veel kennis en inzicht de oren van zijn hoofd kunnen vragen en nog zinnige antwoorden krijgen ook. Die dag zijn we 5 uur bij hem te gast geweest en dat was zeer de moeite waard. Het interview telt dan ook een kantje of 20. Zoveel tijd krijg je niet als je daar als gewoon iemand komt. Dus dat levert het blog ook op.
Uiteindelijk is het heel moeilijk om op dit moment duidelijk te kunnen melden wat we nu echt ontdekt hebben wat die schilderkunst is etc. Het zou ons niet verbazen als we over 5 jaar nog geen antwoorden hebben. Een van de weinige vaststellingen is dat het altijd zeer nauwkeurig is, verder mag eigenlijk alles. En dat moet ook kunnen. Verder weten we zeker dat een blog als dat van ons over 5 jaar een heel scherp beeld geeft van wat er binnen de schilderkunst, en misschien ook wel de kunst, gebeurt. Dat beeld is misschien voldoende om zelf als kunstenaar een positie te kunnen scheppen om zelf ook onderdeel uit te kunnen gaan maken van hetgeen dat we schilderkunst noemen. Dat is voor ons een mooi streven. En er is maar een manier om er achter te komen of dat lukt. Ons blog bijhouden.

Erik en Niek.