Vandaag rondje door Rotterdam en speciaal voor Wim Izaksprijs naar Pictura in Dordrecht. Ik was alleen want had Erik andere verplichtingen. Toch naar Pictura gegaan want dat is nog maar tot 17 oktober.
De Wim Izaksprijs is een aanmoedigingsprijs die wordt uitgereikt aan Nederlandswoonachtige schilders die een relevante bijdrage leveren aan de Nederlandse schilderkunst. De winnaar ontvangt een mooie 10.000 extra op zijn bankrekening en de andere 2 moeten het doen met 1.500. Wat natuurlijk ook mooi meegenomen is. Er worden uit heel het land kunstenaars voorgedragen en daaruit wordt een selectie gemaakt van drie. Vervolgens worden er drie genomineerd en daaruit bepaald de jury wie er wint. Wie er wint klinkt heel onduidelijk en dat is het dan ook. Ook in het “jury rapport” staan nergens duidelijke voorwaarden waarom de ene wint en de andere niet. In de jury zitten Iris Kensmil en Barend van Hoek, beiden eerder winnaars van de prijs. Verder bestuurders van de Wim Izaks stichting; Moniek Peters, Cees Hoogstad, Erik Maten en Rob Smolders. Ik vind het prima dat oude winnaars aan een dergelijke prijs jureren, maar die zijn die anderen? Ook begrijp ik niet hoe een stichting bakken met geld uitgeeft maar nergens een fatsoenlijk actuele website heeft om zichzelf te profileren? Als je zegt eer te geven aan een ontzettend goede schilder, waarom is de website over Wim Izaks dan nog uit 1994? Ook waren er bij Pictura werken van Wim Izaks te zien die op een schandalig slechte wijze ingelijst waren. Tot zo ver de minpunten en de dubieuze houdingen, want er is ook veel goed.
Allereerst zijn alle drie de genomineerden echte schilders en verdomt goede ook. Olphaert den Otter hebben we ooit als eens gezien in Boijmans van Beuningen met zijn stallen serie. Ina van Zyl kom je overal tegen. Lieven Hendriks had ik nog nooit gezien in real life, maar ook die is al te zien geweest bij o.a. WeLikeArt.nl.
Dan hebben ze met Pictura een ontzettend mooie ruimte geregeld. Ik weet niet hoe het er in het Dordrechts Museum zit met het licht en de ruimte, maar Pictura is echt super voor schilderijententoonstellingen. Er zit zelfs een open haard bij om te testen hoe het staat boven die van jezelf.
Winaar van deze prijs is uiteindelijk Ina van Zyl geworden. Persoonlijk ben ik geen echte fan van haar werk. Het is prima geschilderd werk, mooi gevoel voor structuur en vormelijkheid van de afbeelding. Maar inhoudelijk is het nogal plat; schaamte zonder dat het sensatiebelust wordt. “ontwapende eerlijkheid” zoals er in het jury rapport staat. Vind ik wel erg weinig inhoudelijkheid en veel vorm de redelijk algemeen is. Het is werk dat het allicht goed doet binnen de galeriewereld. Maar is dit echt een toevoeging voor het Nederlandse schilderslandschap? (graag reageren!)
Haar bloemwerken zijn opvallend omdat ze best verkoopbaar zijn (wie wil er nu geen bloemen boven de bank?), maar toch een gelaagdheid hebben in de techniek. Jammer is dan wel dat ze daarin vaak dezelfde oplossing gebruikt.
Er hing ook een werk in de test-positie. Hoe staat een Ina van Zyl boven de open haard. Best goed kan ik u zeggen.
Het beste werk vond ik het volgende schilderij. De spanning die bij Ina haar penissen en vagina’s er zo dik bovenop ligt zit bij dit werk volledig verscholen in de techniek en de spanning van het perspectief. Daarbij is het kleurgebruik helemaal in dienst van die sfeer.
Beetje vreemd was het werk dat helemaal achterin hing, van Obama. Hoe zich dat verhoud tot alle schaamte is mij volstrekt onduidelijk. Maar wel weer mooi schilderwerk.
Bij Olphaert den Otter is die bijdrage aan de schilderkunst een stuk makkelijker te vinden. Misschien niet direct in zijn werk, maar als docent aan Minerva dan op zijn minst. Zijn onderwerpen komen duidelijk uit de vroegere kunstgeschiedenis die hij soms vertaald naar de actualiteit. Zijn techniek met tempera zorgt voor erg krachtige kleuren. Dat beheerst hij ontzettend goed ook overigens, nergens verzand hij in details. Een risico dat je toch snel hebt met tempera. Het werk dat hij in pictura toont is, zoals gebruikelijk bij hem, erg goed.
Bij Olphaert aanzienlijk minder werk dan bij Ina, wat ook direct meer rust en focus met zich meebrengt. Daar houden we natuurlijk wel van. Het werk met de schedels is op een nogal afwijkende hoogte gepresenteerd. Ik had het niet gedaan, maar Olphaert dus wel. Wel een ontzettend krachtig beeld met erg heldere kleuren.
Groot werk mag er ook zijn. Let op de metalen effecten, ontzettend overtuigend opgebouwd.
Nog een aantal werken uit de bekende stallen serie.
Dan nog een beetje een raar schilderschilder werkje. Neem aan met een verwijzing naar het Suprematische Zwarte Vlak, maar niet echt een toevoeging voor de tentoonstelling.
Lieven Hendriks maakt bedrieglijk werk; het lijkt soms echt, maar dan blijkt het toch iets anders te zijn. Erg poëtisch werk dat ook technisch hoogstaand is. Waar de twee eerdere schilders erg in de materie zitten zit Lieven meer in de afbeelding. Dat levert in het werk overigens heel spannende momenten op. Wil graag meer van dit werk zien want ook hier, is gewoon erg goed werk. Detailfoto’s maken lukte niet echt dus die ontbreken helaas. Is niet erg, want dit werk moet je ook echt in het echt zien om er iets zinnigs over te kunnen zeggen. Wat ik wel kan zeggen is dat het er in het echt beter uit ziet dan hier, dus dat belooft wat.
Simpel maar toch ook doeltreffende kogelgaten. Vooral de spanning tussen dat fundamentele in de achtergrond tegenover dat hyprealisme van de gaten is erg goed.
De landkaart was het minste werk, misschien wel van de hele teontoonstelling. Had er echt niet bij gehoeven en past ook niet bij de poëzie van de andere werken.
Erg eenvoudige en toch zeer overtuigende landschappen.
Beste werk voor het laatst bewaard. Moet je echt in reallife zien om te begrijpen hoe simpel, eenvoudig en keihard doeltreffend is. Optisch en toch fundamenteel. Nooit verwacht dat dat zou kunnen maar hier gebeurt het. Hulde.
In de bar hing ook wat werk van Wim Izak zelf. Is nauwelijks iets van te vinden op het internet dus nu hier. Opmerkelijk lekker geschilderde werkjes met een mooi gevoel voor kleur. Alleen die lijstjes er om heen kunnen echt niet meer. Zeker in vergelijking tot de werken in de grote zaal slaat dit helemaal dood. Dat is toch jammer als de prijs is bedoelt om zijn naam te eren.
Aanrader dus om nog even naar Pictura te gaan als je kunt. Ik wist de weg niet en was zowel op de heen als op de terugweg in Dordrecht verdwaald geraakt, maar het was toch heel erg de moeite waard. Als dit de Nederlandse schilderkunst vertegenwoordigt gaat het best goed met de schilderkunst want niveau ligt hoog.
Bij deze bedank ik de beheerder aldaar voor zijn korte uitleg en aandachtspunten (zoals waar de bordjes waren).
Jongens dank je wel dat jullie me deze mensen hebben laten zien. Ik ga zo snel als mogelijk naar Dordrect. Olphaert den Otter & Lieven Hendriks fijne schilderijen.
Bob
..’wie wil er nou geen bloemen boven de bank?’…
nou, ik!
goede observeringen, leuk te lezen.
@Mo, wat zou je dan wel voor boven de bank willen? En dan voor het compliment.
@Bob, veel plezier, zeker doen, goede expo.
Beste,
Ik heb je blog vandaag (pas) leren kennen. puur eigen ge-surf, gesurf….naja.
Fijn dat ie er is. ga door!
Het werk van Lieven Hendriks. Gezien bij de Win izaksprijs 2010. Goed werk he! Er zijn meerdere versies van het wereld met vliegtuig vluchtlijnen schilderij. hetgeen op de blog is niet de beste. in het atelier stond een betere. waar die is gebleven is mij een raadsel.
volg hem want hij is goed!
@Bart,
Beter laat dan nooit zeggen ze dan 😉 . Je bent van harte welkom.
Het werk van hem is inderdaad erg goed en die gaan we ook zeker in de gaten houden. Persoonlijk was ik er enorm van onder de indruk omdat er zoveel lagen schildersproblematiek in zitten en toch spannende beelden weet te creëren.
En in zijn atelier zijn wij nooit geweest, dus wie weet wat er gebeurt is. Misschien was het schilderij in kwestie niet toegankelijk voor de tentoonstelling?