Park is een lastige ruimte, het is een enorme badkuip en wil je een beetje een zinnige tentoonstelling maken moet je iets doen met die ruimte. Daarnaast is de akoestiek voor sommige concerten ideaal, voor een kunstinitiatief is dat niet altijd even handig. Een tentoonstelling met hoofdzakelijk videowerk klonk mij niet direct als een goed idee.
Toch, de vloer was aangepakt, de ramen afgedekt en zodoende is het er niet alleen perfect verduisterd, ook nog is er minder galm. Een andere goede ingeving was het strategisch plaatsen van een drietal kleine ruimtes waardoor niet alleen meer mogelijkheid was tot het tonen van werk, ook maakte dat de ruimte als geheel een stuk dynamischer.
De aanleiding, videowerk in de geest van Jeroen Bosch is een beetje een flauwekul. Het is vooral een greep van klassieke videowerken. Ger van Elk strijkt het water strak, Guido van der Werve loopt voor de ijsbreker uit, Saskia Olde Wolbers verteld haar verhaal, Erzsebet Baerveldt maakt haar golem en Kentridge maakt een animatie met houtskooltekeningen. Onsamenhangender wordt het haast niet maar het is een prachtige verzameling videowerken. Tel daarbij op hoe goed het gepresenteerd is en het is een tentoonstelling waar menig internationaal museum nog jaloers op mag zijn.
Een aspect dat het benoemen waard is, is dat deze tentoonstelling mede is mogelijk gemaakt door de bruiklenen van de Rabobank kunstcollectie. Het is fijn als collecties (en of dat nu van particulieren of bedrijven is maakt mij niet zo veel uit) ook ontsloten worden voor een groter publiek. Vaak blijven musea toch bij de bekende namen hangen en bekendere werken. Het is mooi als zo’n collectie dat veel dichter op de tijd zit bij een kunstinitiatief zichtbaar gemaakt wordt.
Dus voor wie nog niet wist wat ze dit weekend moesten doen, je gaat naar Park en pakt daarbij nog mooi de tentoonstelling van David Claerbout in de Pont mee.
–
In het werk van Ezsebet Baerveldt zie je haar werken aan een figuur van klei dat maar niet tot leven wil komen…
Kentridge werk is zoals wel vaker een animatie met houstkooltekeningen. Hier maakt hij gebruik van een anamorfose-projectie. Vervolgens zie je in de cilindergevormde spiegel wat het voor moet stellen.
Saskia Olde Wolbers toont een prachtige abstracte wereld.
Zo groot zul je de ijsbreker zo snel niet meer zien…
Laat een reactie achter;